Λυπημένη και απογοητευμένη, σα μελλόνυμφη που δεν αγαπιέται πια από τον αγαπητικό της ,σε φαντάζομαι να χτενίζεσαι μελαγχολικά στον σκονισμένο της καθρέπτη. Που και στάχτη χρόνου κάτι αντανακλάται στο φως και σπινθηρίζουν τα μάτια σου μέσα από τη λάμψη του καθρέπτη , γλυκιά μου Λογοτεχνία.
Ο αγαπητικός έγινε πια φάντασμα και η Λογοτεχνία τον ακολούθησε πιστά.
Ε- books, i pad με εφέ ήχου αλλαγής σελίδας. Προσπαθείς να προσαρμοστείς , το οφείλεις. Ή και όχι… Το παραδέχομαι, μου αρέσει να κρατάω ένα βιβλίο στα χέρια μου, να μυρίζω τις μεταχειρισμένες σελίδες του και ας κόβομαι από τις άκρες του, γιατί βιάζομαι να καταβροχθίσω τη συνέχεια της επόμενης σελίδας. Το αίμα είναι δικό μου, όπως και οι παράγραφοι, οι λέξεις. Το κουμπί ‘enter’ δεν είναι δικό μου, ούτε και η οθόνη, που μου απαγορεύει να σημειώσω και να υπογραμμίσω με το αγαπημένο μου χρώμα τα σημεία στο κείμενο που θέλω να θυμάμαι.
Εγώ πάντως θα συνεχίσω να ταραχοποιώ το χαρτί μου, όσο το στυλό μου έχει μελάνι και όσο το μυαλό μου χαϊδεύεται από την καρδιά μου. Είμαι ρομαντική, περίεργη, διαφορετική;
Λεπτά τα όρια, λεπτό και το γκρι σεντόνι πάνω από τη χώρα των γραμμάτων.
Οι νέοι διαβάζουν σπάνια, οι μεγάλοι δεν προλαβαίνουν, τα σπίτια πια έχουν χώρο μόνο για τηλεοράσεις και όχι για βιβλιοθήκες. Η παιδεία και η επί του πρακτέου μόρφωση , λείπουν «των καιρών μας» , αντιθέτως η άγνοια και η ημιμάθεια βολεύουν και φέρνουν μίσος, βία. Ένας βασικός στόχος της Τέχνης ,γενικότερα, είναι η εκπαίδευση στην κριτική σκέψη.*
Βλέπω, ακούω, νιώθω, σκέφτομαι, αμφιβάλλω, μπερδεύομαι, αποφασίζω και πράττω. Είμαι, και ζω σαν άνθρωπος. Δεν φτάνει απλά να γεννηθώ άνθρωπος, αλλά και να λειτουργώ σας ένας. Λένε ότι οι ποιητές έχουν το κεφάλι τους στα σύννεφα. Εκεί ψηλά όμως… Έχει ελευθερία!
Να είναι άραγε, λοιπόν, που σπινθηρίζουν τα μάτια της Λογοτεχνίας, γιατί βλέπει την Ιστορία να δακρύζει; Οι πληγές άνοιξαν και πάλι και πονάν.
Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη τεχνίτες του λόγου, της τέχνης, της ψυχής που αγωνιούν για την παραμικρή μας συγκίνηση και εσωτερική αφύπνιση.
Ποιητές και συγγραφείς, φίλοι του λόγου με όπλα την πένα, ζωγράφοι με όπλα τα πινέλα, γλύπτες με τα χέρια, σκηνοθέτες με τη φαντασία, τραγουδιστές με τη φωνή και χορευτές με το κορμί . {Εσύ!.. Με το μυαλό σου!}
Αφουγκραστείτε τους, πριν η φωνή τους γίνει ηχώ που όλο και χάνεται παλλόμενη στο μένος της αδιαφορίας και τη λήθη των παλαιότερων πληγών.
* «…μετά την κρίση βέβαια είναι και η βούληση…» , απόσπασμα από το « Το υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι.
