Γράφει η Νανά Παλαιτσάκη
Είναι Σάββατο μεσημέρι, κάνω τις βόλτες μου στην πλατεία του Παπάγου, περνάω από τον φούρνο, μπαίνω στο κατάστημα της αγαπημένης μου Τίνας που υπογράφει ως Hacieda και με την άνεση μιας γνωριμίας που κρατάει 18 χρόνια, καθώς ένας από τους πρώτους της πελάτες στο μαγαζί της , υπήρξε ο γιός μου, με ρώτησε «ρε Νανά , τι γίνεται με αυτό το βιβλίο της Χειλουδάκη… κράζει πολλούς, γιατί έτσι λένε ….»
Ήταν δυο εικοσιτετράωρα που είχα τελειώσει το βιβλίο της Τζένης. Γέλασα με την μμμ… δικαιολογημένη απορία της φιλενάδας μου. Η κρατούσα γνώμη άλλωστε θέλει μια Χειλουδάκη να… κράζει.
Την ημέρα της πρωτοχρονιάς , στο σπίτι φίλων, όπου και ανακοίνωσα ότι διάβασα το βιβλίο της Τζένης , ο ένας από τους κολλητούς μου, που πολύ αγαπώ, για την αισθητική του, για την στάση της ζωής του, για τον αλτρουισμό του και για την εντιμότητά του, μου είπε…
«Γιατί να πρέπει να διαβάσω το βιβλίο της Τζένης, δεν νομίζω ότι έχει τίποτα να μου δώσει…Υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι που κάνουν τόσο αξιόλογα πράγματα και μένουν στην αφάνεια …»
Τις περισσότερες φορές στην ζωή μου, προκάλεσα την αμφισβήτηση των θέσεών μου, της αισθητικής μου αλλά και της στάσης μου απέναντι σε καταστάσεις και ανθρώπους . Μ΄ αρέσει η δημιουργική σύγκρουση. Και με τον φίλο μου, παρουσία και άλλων συγκρουστήκαμε , με αφορμή την Τζένη, αρκετά…
Κατάλαβα λοιπόν ότι η αναφορά και μόνο στην Χειλουδάκη , ξεσηκώνει συναισθήματα , άρα για μένα «βούτυρο στο ψωμί μου» να γράψω για το βιβλίο της.
Η Τζένη σε αυτή την «ξομολόγηση» γιατί έτσι εισέπραξα εγώ το περιεχόμενο του βιβλίου και όχι ως ένα κείμενο που θα το έκρινα για την λογοτεχνική του αξία, με σοκάρισε, με θύμωσε, με αφύπνισε, με διαβεβαίωσε για μία ακόμη φορά, ότι η αρσενική συμπεριφορά, δεν έχει να κάνει, με το αν κάποιος διαθέτει, γυναικείο ή αντρικό όργανο. Είναι άποψη και στάση ζωής , ακόμη και αν αναφερόμαστε σε εκείνες ή εκείνους που έχουν κάνει το σεξουαλικό τους όργανο, μέσο παραγωγής , για να ικανοποιήσουν την αβάσταχτη ματαιοδοξία του φαίνεσθαι…
Καταρχάς η Τζένη, σε αυτή την εξομολόγηση «σαπίζει τον εαυτό της στο ξύλο». Δεν το περίμενα. Κατάλαβα διαβάζοντας τις εμπειρίες, που σαφέστατα μπορώ να υποψιαστώ, αλλά σε καμία περίπτωση να κατανοήσω, ότι σήμερα, αν για οποιοδήποτε λόγο, διάβαζε την βιωματική της εμπειρία, ένας νέος άνθρωπος , θα καταλάβαινε πλήρως.
α) Την τραγωδία του να εγκλωβίζεσαι σε μια εικόνα , ναρκισσιστική, καθώς αν την υπηρετήσεις με το πάθος που το έκανε η Χειλουδάκη , σε οδηγεί μαθηματικά σε αυτοκαταστροφή.
β) Τον μισανθρωπισμό ενός ωραίου πλάσματος, το οποίο εξαιτίας της λαμπρότητας της εικόνας του, επιχειρεί να εξευτελίσει, φτάνοντας σε σημείο να εξευτελίζει τον ίδιο τον εαυτό της.
γ) Την απεγνωσμένη προσπάθεια για τρυφερότητα και συναίσθημα, που το βρίσκει στην οικογένεια, μια οικογένεια που κυριολεκτικά «μακέλεψε» και στα ζώα της.
δ) Την επικίνδυνη ισορροπία της, επί ξυρού ακμής, καθώς, για πρώτη φορά και με απόλυτα ωμό τρόπο, κατάλαβα ότι μπορεί και οι εκδιδόμενες να έχουν συναίσθημα για τον πελάτη ( Απόλυτη ανατροπή του μύθου που πίστευα).
ε) Τις απεγνωσμένες προσπάθειες για μια ζωή, έξω από μπουρδέλο και την αγριότητα με την οποία ξαναγύριζε στην «παλιά τέχνη», παρασυρμένη από την αλαζονεία ότι αρκούσε το χρήμα, η φήμη και η εμφάνιση για να εγγυηθούν την επιβίωση σ΄ έναν κόσμο της μέρας, που υποκρίνεται ότι δεν υιοθετεί συμπεριφορές τραβεστί.
Κατά την γνώμη μου εκεί την πάτησε η Τζένη. Εκτίμησε ότι οι «φυσιολογικοί άνθρωποι» ή η μεγάλη πλειοψηφία τους , θα αφορίζει ως τρόπο ζωής , το τρανς. Είναι αστείο , όταν διάβαζα περιστατικά, για το πόσο ανυποψίαστη, υπήρξε ακόμη και μια Χειλουδάκη σε αυτό . Ευτυχώς γιατί μ έκανε να αισθανθώ λιγότερο βλάκας.
Μου πάει αυτό που γράφει πολύ «Αποδέχομαι τον άλλο όπως είναι, απαιτώ όμως να με δεχθούν όπως είμαι… Μην μου απλώσεις το χέρι για να με αλλάξεις . Δεν θα γίνει ποτέ, αν εγώ το επιθυμώ μόνο τότε θα περάσω επίπεδο…Τέρμα οι συμβουλές, τέρμα τα δήθεν… It’ s me και όπως έστρωσα θα κοιμηθώ.»
Είμαι μεσημέρι Φώτων και τηλεφώνησα στον φίλο μου τον Δημήτρη τον Αποστολόπουλο, ιδιοκτήτη του MICRAASIA, ενός , εκπληκτικού για μένα χώρου στο Γκάζι « Διάβασα το βιβλίο της Τζένης και γράφει για σένα τα καλλίτερα ….»
Ο Δημήτρης δεν μίλησε για δευτερόλεπτα ….
«Η Τζένη; Τι λες; Δεν το περίμενα αλήθεια; (και πάλι σιωπή)… Ναι δεν ήρθαμε ποτέ σε ρήξη για το παραμικρό, όταν τελείωσε η συνεργασία μας, της είπα ότι δεν θα μπορούσα να συνεχίσω μαζί της, γιατί ήθελα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου για τον συγκεκριμένο χώρο και μ ευχαρίστησε πολύ για την συνεργασία. Τόσο απλά… Θυμάμαι τις κουβέντες μας όμως. Τι καλό νέο είναι αυτό που μου είπες Νανά. Σ ευχαριστώ».
«Όχι εμένα, την Τζένη»
Ε ναι λοιπόν, όταν η Τζένη ΕΔΙΩΞΕ με τις κλωτσιές , «τοπικό άρχοντα» που τον είχε καψουρευτεί , επειδή έμαθε ότι ήταν παντρεμένος με γυναίκα στο νοσοκομείο, αν και θα μπορούσε να κάνει «γαργάρα» την γυναίκα του, το νοσοκομείο, τον γάμο του, εγώ το μόνο που δεν μπορώ να κάνω, είναι να μείνω αδιάφορη για την συγκεκριμένη εξομολόγηση.
Τελικά όσες προσπάθειες και αν έκανε, η Τζένη είναι άντρας!
Διαβάστε την συνέντευξη της Τζένης Χειλουδάκη στο Kiss My GRass, κάνοντας κλικ εδώ.
