Η γιορτή της μητέρας πλησιάζει και φέτος, αφού έχει καθιερωθεί να γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μάη. Όλες οι κόρες και οι γιοι, μικροί και μεγάλοι θα προσφέρουν μικροδωράκια, λουλούδια, μα πάνω από όλα την πιο θερμή αγκαλιά τους και το πιο ζεστό φιλί τους στη μανούλα τους. Αρκεί άραγε μια μέρα το χρόνο για να γιορτάζεται αυτή ή γιορτή; Αρκεί μια αγκαλιά κι ένα φιλί μόνο εκείνη την ημέρα; Θα συμφωνήσουμε πως όχι, γιατί η συγκεκριμένη γιορτή χρειάζεται να γιορτάζεται και τις 365 ημέρες του χρόνου.
Είναι μια ιδιαίτερη σχέση και καθοριστική αυτή με τη μαμά μας, σμιλευμένη με χαρά και πόνο, άλλοτε θυμό και αγανάκτηση, άλλοτε στοργή και συμπαράσταση, μα πάνω από όλα με αγάπη. Τα τελευταία δέκα χρόνια γιορτάζω κι εγώ αυτή τη γιορτή, ως μαμά πια μιας υπέροχης κόρης – είμαι και κουκουβάγια εννοείται- που θα έρθει με την πιο ζεστή αγκαλιά της, αν είμαι τυχερή και με κάποιο από τα ακριβοθώρητα φιλιά της και καμιά αυτοσχέδια κάρτα της για να μου πει πόσο με αγαπάει κι εγώ να μπήξω τα κλάματα από συγκίνηση – βλέπεις τα έχω κι εύκολα τα δάκρυα…
Στη φετινή γιορτή της μητέρας, όμως, νιώθω την ανάγκη να κάνω εγώ ένα δώρο στην Όλγα μου, γιατί εκείνη είναι ο λόγος που γιορτάζω!
Σκέφτηκα, λοιπόν, να σου φτιάξω μια κάρτα και λέω να την ζωγραφίσω με πράσινο χρώμα, γιατί η σχέση μας θέλω να έχει το χώρο που χρειάζεται η καθεμιά μας για να είμαστε ευτυχισμένες. Έστω κι αν κάποιες φορές η υπερπροστατευτικότητά μου και η αγωνία μου σου στερούν λίγο από τον πολύτιμο χώρο σου. Παίρνω βαθιές ανάσες κάθε φορά και προσπαθώ να σου κλέβω όλο και λιγότερο χώρο, μα θέλω ακόμα δουλειά. Κάνε λίγη ακόμα υπομονή μαζί μου!
Στο κέντρο της κάρτας θα ζωγραφίσω μια γαλάζια καρδιά για να σου δείξω πόσο σε αγαπώ, ακόμα και τις φορές που σου γκρινιάζω για το ακατάστατο δωμάτιο, για τα παπούτσια σου που είναι κάτω από τον καναπέ και τις πυζάμες σου πεταμένες στο πάτωμα και για το βιβλίο σου των γαλλικών που ξέχασες να πάρεις στο μάθημα. Για τις φορές εκείνες που με περίσσια αυτοπεποίθηση θα προσπαθήσεις να με πείσεις ότι έχεις διαβάσει για το επαναληπτικό διαγώνισμα των μαθηματικών κι εγώ θα σου βάλω μερικές ασκήσεις ακόμα.
Στο κέντρο της γαλάζιας καρδιάς θα κολλήσω μία ροζ κορδέλα, αέρινη που θα κυματίζει και θα συμβολίζει την αποδοχή. Το σημαντικότερο δώρο που μπορεί να κάνει μια μητέρα στο παιδί της είναι η αποδοχή… η πραγματική αποδοχή του παιδιού της, έτσι όπως ακριβώς είναι το ίδιο, χωρίς να προσπαθεί να το αλλάξει μετατρέποντάς το κατ’εικόνα και ομοίωσή της. Αποδέχομαι τον ανυπόμονο και πεισματάρικο χαρακτήρα σου – καρπός δύο ταύρων βλέπεις – και δίνω υπόσχεση στον εαυτό μου και σε σένα να κάνω το ίδιο και αργότερα, όταν θα διανύεις την εφηβεία σου κι αργότερα την ενήλικη ζωή σου. Είναι δύσκολο, δε σου το κρύβω, θέλει ‘αρετή και τόλμη’ και πολλή δουλειά. Μα είμαι αποφασισμένη να τα καταφέρω, και για τις δυο μας!
Στο μπροστινό μέρος της κάρτας θα ζωγραφίσω ένα μεγάλο χαμόγελο, σαν το δικό μας, όταν κοιτάμε η μία την άλλη. Επειδή χαμογελώντας η ζωή μας γίνεται ωραιότερη. Θα την αρωματίσω την κάρτα και με σταγόνες χιούμορ, που θα σου χρειαστούν, όχι για να κρύβεις τις δυσκολίες και τις στεναχώριες σου πίσω από αυτό –είμαι εγώ εδώ για αυτά να το θυμάσαι – μα για να είναι η ζωή σου πιο ανάλαφρη κι απενοχοποιημένη!
Ψαχουλεύοντας τα υλικά της χειροτεχνίας, βρήκα χρυσόσκονη και θα πασπαλίσω λίγη, όχι για να κάνω την κάρτα πιο γκλαμουράτη, γιατί ξέρω πως δε σου αρέσουν τα επιτηδευμένα, μα τα απλά κι αληθινά. Ρίχνοντας την, κάνω μέσα μου μια ευχή να επουλωθούν οι πληγές που οι δικές μου επιλογές μπορεί να σου δημιούργησαν…Καλώς ή κακώς, όμως, εμείς οι μαμάδες δε βγήκαμε με οδηγίες χρήσεως. Και στην προσπάθειά μου να είμαι μια καλή μαμά για σένα, θα κάνω και λάθη, μα θα μάθω από αυτά και θα μάθεις κι εσύ! Κι έτσι η σχέση μας θα είναι αληθινή!
Α, να και μερικά αστεράκια που θα τα κολλήσω εδώ κι εκεί στην κάρτα για να την φωτίσουν, έτσι όπως φωτίζεις εσύ την κάθε μου μέρα. Όπως την χρωματίζεις με τη βροντερή φωνή σου και τη γλυκαίνεις με το νάζι σου κάθε βράδυ που με καληνυχτίζεις ή εκείνες τις φορές που θα έρθεις να με ρωτήσεις ‘Can I sleep with you tonight?’
Λίγο πριν τελειώσουμε θα βάλω πολλές κόκκινες πιτσίλες, μιας και είναι το αγαπημένο σου χρώμα, για να είναι η σχέση μας γεμάτη έντονες στιγμές, που μπορεί να έχουν και θυμό και απογοήτευση, μα πάνω από όλα ουσιαστική και πραγματικής επικοινωνία που θα στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και την αγάπη.
Για το τέλος διάλεξα έναν πορτοκαλί φάκελο για να σου μεταφέρει όλη τη ζεστασιά της αγάπης μου. Κι έγραψα πάνω του ‘Σε ευχαριστώ’ για την αγάπη, για τον αυθορμητισμό, για το γέλιο, για την αγκαλιά, για τα αστεία που επινοείς, για την απλότητα της σκέψης σου, για την αφοπλιστική ειλικρίνειά σου, για την ίδια τη ζωή που εσύ κάνεις διαφορετική με την ύπαρξή σου.
Χρόνια μας πολλά μονάκριβή μου!
