“Οι μπαρτέντερ υπάρχουν, αλήθεια. Όταν είναι καλοί, είναι διπλωμάτες και πολύγλωσσοι, σαν τους καλούς brand ambassadors. Τόσο διακριτικοί και συγκρατημένοι όσο οι ψυχίατροι με τους ασθενείς τους.
Είναι ψυχολόγοι και έχουν μία εξαιρετική κατανόηση της ανθρώπινης φύσης.
Είναι εξομολογητές: τους ζητείται και δίνουν συμβουλές για τα πιο περίπλοκα και δύσκολα θέματα. Και είναι επίσης στωικοί, αφού ανέχονται με άπειρη ευγένεια και κατανόηση όλη την υπερρεαλιστική έλλειψη συνοχής του τρελού κόσμου, που συχνά πυκνά μετατρέπεται ένα μπαρ.
Κατέχουν την κομψότητα ενός διευθυντή ορχήστρας και την καθαριότητα ενός χειρούργου έτοιμου για χειρουργείο. Είναι σύγχρονοι χημικοί, βοτανολόγοι του 18ου αιώνα και μεσαιωνικοί αλχημιστές που μπορούν να παράγουν κρύο και καθαρό χρυσό κατά βούληση.
Είναι ειδικοί στα σπορ και στην διεθνή πολιτική σκηνή αλλά ποτέ δεν παθιάζονται με αυτά.
Είναι φιλόσοφοι και ενίοτε τηλεπαθητικοί, που πρέπει να διαβάζουν τα ιδιότροπα μυαλά των πελατών τους. Και μεταξύ αυτών, πρέπει να έχουν και μνήμη ελέφαντα αφού πρέπει να θυμούνται περίπου 100 με 200 συνταγές για κοκτέιλ.’’
Αυτά έγραψε ο Héctor Zumbado Argueta στο βιβλίο του El Sexto Sentido Del Barman (η έκτη αίσθηση του μπάρμαν), τα οποία υπάρχουν και κάπου αλλού, στο BitterBooze, και συνοψίζουν καλύτερα από κάθε άλλο κείμενο το τι σημαίνει να είσαι καλός μπάρμαν.
Επίσης, καλός μπάρμαν στην Ελλάδα σημαίνει κι άλλα πράγματα. Ότι πρέπει να είναι όλα τα παραπάνω, δουλεύοντας σε περιβάλλον με δυνατή μουσική. Σε συνθήκες με υπερβολικά πολύ κόσμο, που πολλές φορές γίνεται και αγενής, προκειμένου να εξυπηρετηθεί γρήγορα, φτηνά ή επειδή έτσι ‘’γουστάρει’’ ή έτσι έχει μάθει.
Σε μπαρ που η λέξη εξαερισμός είναι ‘’κάτι πολύ ακριβό, που δεν το χρειαζόμαστε’’ και που η λογική πως ‘’ποτό σημαίνει και 2 πακέτα τσιγάρα’’ είναι κοινή.
Κλείνοντας, θέλω να πω και τι ΔΕΝ είναι ένας μπάρμαν μπας και ξεδιαλύνουν λίγο οι αστικοί μύθοι της δεκαετίας του 80. Ένας μπάρμαν λοιπόν, ΔΕΝ είναι κακοποιό στοιχείο. ΔΕΝ θα πηδήξει την κόρη σου ή την κοπέλα σου, άρα μπορείς να του τις γνωρίσεις άφοβα. ΔΕΝ είναι κάποιος, που απλώς πετάει μπουκάλια στον αέρα, άρα ΜΗΝ κάνεις αυτή την ερώτηση σε όποιον μπάρμαν γνωρίζεις. ΔΕΝ είναι ο νταής του σχολείου άρα μην περιμένεις να δέρνει όποιον τον κοιτάζει λοξά ή να κάνει ιστιοπλοΐα με 9 μποφόρ και να του φαίνεται παιχνιδάκι.
Και το σημαντικότερο, ένα tip για τις κυρίες που διαβάζουν: οι μπάρμεν ΔΕΝ πηγαίνουν κάθε βράδυ με άλλη. Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι μπορεί να πάνε και με τρεις διαφορετικές κάθε βράδυ, αλλά όταν είναι ερωτευμένοι ΔΕΝ το κάνουν, και ΝΑΙ ερωτεύονται κάπου κάπου. Οπότε, σταματήστε να τους (μας) συμπεριφέρεστε σαν να είναι ένα κομμάτι κρέας!
“Diplomatic, polyglot, like skilled ambassadors… discreet and reserved… They have a good feel for psychology, and a deep understanding of human nature. They are father-confessors, competent advisors on a multitude of complex and delicate issues. They are stoic, capable of enduring with unlimited comprehension and courtesy, all the incoherence of the mad world that sometimes condenses in a bar.
They have the elegance of a symphony conductor, the precision and calm of a surgeon ready to operate. They are the chemists of today, the botanists of the eighteenth century, and the alchemists of the middle ages, capable of willing the creation of cool, shining gold.
They are experts in the topics of sport and international politics, but they never give into passionate discourse. They are philosophers, and when need be, telepaths… and to top it off; they need the memory of an elephant.”
– Fernando Campoamor 
Πηγή : Bitter Booze