Να ζει κανείς ή να μην ζει; Ιδού η απορία. – Γουίλιαμ Σαίξπηρ
Να ζει! Να απολαμβάνει τις μέρες, τις νύχτες, τα πρωινά, τα δειλινά του. Να αγαπάει και να επιτρέπει στον εαυτό του να αγαπιέται. Να απομακρύνει από κοντά του ότι δεν του ταιριάζει, ώστε να μην φορτώνει την ψυχή του με αρνητικά συναισθήματα, να μην μισεί. Κουβαλάει πολλά βάρη η ψυχή για να της φορτώνουμε κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα…
Να ζει! Να ανησυχεί, γιατί η ανησυχία σημαίνει ύπαρξη συναισθήματος, σημαίνει επίγνωση και σκέψη. Είναι καλό να ανησυχεί, δείχνει πως ζει, δεν υπάρχει απλώς. Nα μην φοβάται, τον καθυστερεί, τον αποτρέπει. Να σκέφτεται, να μην δέχεται παθητικά. Οι σκέψεις, θα μπερδευτούν με συναισθήματα και αν είναι αρκετά δυνατός ο συνδυασμός θα γίνουν πράξεις. Και οι πράξεις του θα τον καθορίσουν και αυτόν και την ποιότητα της ζωής του.
Να ζει! Με τρόπο αποδεκτό για τα δικά του δεδομένα , δίχως να σκέφτεται τα “πως” και τα “γιατί” των άλλων. Γιατί κάποια μέρα θα πεθάνει και στο ταξίδι του στην αιωνιότητα θα χρειαστεί αναμνήσεις από στιγμές που λάτρεψε ακόμα και αν τον πόνεσαν. Στιγμές που προέκυψαν από επιλογές δικές του. Όχι μετάνοιες, όχι απωθημένα. Στιγμές και αναμνήσεις.
Να ζει πρέπει κανείς, με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Όλα τα όμορφα και τα άσχημα, τα σπουδαία και τα ασήμαντα, τα πολλά και τα λίγα.
Να ζεις, σημαίνει πως η καρδιά σου χτυπά. Σημαίνει αγάπη, λατρεία, φόβος, πόνος. Συναισθήματα!
Να ζεις, σημαίνει πως το μυαλό σου λειτουργεί. Σημαίνει αποφάσεις, επιλογές, λόγια, ιδέες. Σκέψεις!
Να ζεις, σημαίνει να πεθαίνεις να εκμεταλλευτείς τις στιγμές σου ώστε να σε γεμίσουν. Σε βαθμό που η καρδιά σου θα έχει εξαντλήσει την παλέτα των συναισθημάτων και το μυαλό σου τις αποχρώσεις των σκέψεων.
Να ζει λοιπόν κανείς. Να γράφει την δική του ιστορία. Να αγγίζει τα δικά του όρια. Να ονειρεύεται το άπιαστο και να πασχίζει να το κάνει δυνατό. Να ελπίζει μέχρι εκεί που φοβάται πως είναι παράλογο και να ψάχνει μέσα στην αλήθεια του την λογική. Να κάνει αυτό που αγαπά και να αγαπά αυτό που κάνει. Να τραγουδά και να χορεύει. Να ψάχνει την ευτυχία του για να νιώθει πλήρης, καλά, να ζει.
Και αν και έχω ξαναχρησιμοποιήσει ξανά αυτή την φράση, θα κλείσω το κείμενο μου με τα λόγια της Γεωργίας Σάνδη: “Υπάρχει μια μόνο ευτυχία σε αυτή την ζωή: να αγαπάς και να αγαπιέσαι”. Εύχομαι λοιπόν σε όλους να γίνουν ευτυχισμένοι με μια ζωή φτιαγμένη απ’ αυτούς γι αυτούς. Μια ζωή όμορφη, όπως και αν αντιλαμβάνεται την ζωή ο καθένας. Με μια ζωή γεμάτη όμορφες στιγμές, χρώματα, χαμόγελα και αγάπη!
