Οι ψυχικές διαταραχές δεν αποτελούν συχνά αντικείμενο προβολής μέσα από την τέχνη, υπό οποιαδήποτε μορφή. Ωστόσο, ο φωτογράφος John William Keedy θέλησε να τολμήσει να προσεγγίσει την ψυχική ασθένεια, μέσα από το φωτογραφικό του έργο του “It’s Hardly Noticeable” («Είναι σχεδόν απαρατήρητη»).
Τα τελευταία εννέα χρόνια ο Keedy πάλευε με το άγχος και μόλις πριν λίγο καιρό αποφάσισε να αναδείξει τα προβλήματά του δημιουργώντας ένα φωτογραφικό project που προβάλλει τη ψυχική του διαταραχή καθώς και άλλες νευρώσεις. Μέσα από το έργο του διερευνά τη δυσκολία που έχουν ορισμένα άτομα να αντιληφθούν την αίσθηση του «φυσιολογικού» καθώς και την ερμηνεία του κοινωνικού συνόλου για τη μη «φυσιολογική» συμπεριφορά.
Η παρουσίαση του έργου του είναι ενδιαφέρουσα, δίνοντας στους ανθρώπους που διαφορετικά δεν θα έρχονταν αντιμέτωποι με την ψυχική ασθένεια, μια ματιά στις δυσκολίες τους. Όπως μπορείτε να δείτε παρακάτω, υπάρχουν παραδείγματα υπονοούμενων ψυχικών ασθενειών.
- Ένα βουνό ρολογιών υποδεικνύει ένα άτομο με άγχος που πρέπει να είναι στην ώρα του.
- Ένα ψυχαναγκαστικό άτομο δεν μπορεί ποτέ να πλύνει τα δόντια του τέλεια.
- Ένα άλλο άτομο που έχει αγοραφοβία, δεν μπορεί να ανοίξει ούτε την πόρτα του σπιτιού του για να παραλάβει τα πολλά πακέτα που συσσωρεύονται απ΄έξω.
Οι εικόνες προκαλούν λυπητερά συναισθήματα, κατά κάποιο τρόπο, αποκαλύπτοντας τον αγώνα και το μαρτύριο που είναι μια πραγματικότητα για ορισμένους ανθρώπους που παλεύουν με την ψυχική ασθένεια.
Το έργο του Keedy ρίχνει φως στα άτομα που αντιμετωπίζουν καθημερινά αυτά τα προβλήματα. Μία πραγματικότητα που έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει και να παρακινήσει τους ανθρώπους να αντιληφθούν τη σημασία της ψυχικής ασθένειας. Σε κάθε περίπτωση, η αναζήτηση βοήθειας από έναν ψυχολόγο είναι αναγκαία και έχει ευεργετικά αποτελέσματα με μακροπρόθεσμη επίδραση.
Το φωτογραφικό project αναδεικνύει επίσης το ζήτημα του αληθή ορισμού των «κανονικών ανθρώπων» και ποιανού το δικαίωμα είναι να υπερασπιστεί τη θέση του στο «φυσιολογικό» ως καθολική. Ο Keedy αναρωτιέται: «είναι δυνατόν μια κοινωνία να έχει μια ευρέως διαδεδομένη ιδέα για το τι είναι φυσιολογικό, όταν ένα μόνο μέρος αυτής πληροί τα κριτήρια που απαιτούνται για την ομαλότητα;».
πηγή :www.psychologynow.gr
