Ο ήρωας κοιτάει από τη στέγη του εργοστασίου ένα αυτοκίνητο που πλησιάζει. Μέσα είναι ο Κακός. Πολύ κακός, τόσο κακός που τον έγραψα με κεφαλαίο “Κ”. Όταν μπαίνει ο Κακός στο κτίριο, ο ήρωας κοιτάει από το παράθυρο και βλέπει ότι φτιάχνουν γαρδούμπες. Είναι σαν να βλέπεις Πάσχα σε στρατόπεδο, από τη μια μεριά τα μηχανήματα που ετοιμάζουν το κρέας και δίπλα εκατοντάδες σούβλες.
Ξαφνικά ακούγεται ένας θόρυβος. Ο ήρωας γυρνάει και βλέπει ότι τον πήραν χαμπάρι. Ξεπαστρεύει με συνοπτικές διαδικασίες δυο ντουζίνες μαυροντυμένους καρατερίστες αλλά αναπόφευκτα η τελική αναμέτρηση είναι με τον Κακό.
“Τώρα θα σε πηδήξω!” φωνάζει με την φριχτή φωνή του ο Κακός. Ο ήρωας χαμογελάει και πηδάει μόνος του μερικές φορές από μηχάνημα σε μηχάνημα. Ένα είναι σαν τεράστιο μίξερ. Νόμιζα ότι στα εργοστάσια έχουν άλλα πράγματα, πιο επαγγελματικά. Αυτό είναι απλά σαν το μίξερ της μαμάς μου αλλά εκατό φορές πιο μεγάλο. Πηδάνε και σε αυτό, πλακώνονται στο γείσο του τεράστιου μπωλ του λίγη ώρα. Ο ήρωας κρέμεται στην άκρη. Δεν θέλει να πέσει μέσα στο τζατζίκι που ανακατεύει το τεράστιο μπωλ.
Τελικά ξεφεύγει και πάει στο άλλο μηχάνημα για τις γαρδούμπες. Ο Κακός έρχεται με φόρα, ο ήρωας κάνει ένα τσαλίμι και….τον πετάει μέσα! Αν και είναι μόνο δέκα μέτρα η απόσταση ως τα κοφτερά μαχαίρια που ετοιμάζουν τα έντερα, ο Κακός φωνάζει δραματικά για περίπου είκοσι δευτερόλεπτα κουνώντας χέρια και πόδια καθώς πέφτει. Ακούμε το κρανίο του να διαλύεται και όλος συνθλίβεται και γίνεται ένα με τα άλλα κρέατα που ετοιμάζει το μηχάνημα για τις γαρδούμπες.
Ο ήρωας τραυματισμένος αποχωρεί κουτσαίνοντας. Δεν είχε χτυπήσει το πόδι αλλά έτσι πήγαινε καλύτερα με την φάση γενικά.
Αλλά κανείς δεν σκέφτηκε τι γίνεται όταν μπει τόσο Κακό σε μια τροφή! Τα γαρδουμπάκια συσκευάστηκαν και έγινε η διανομή στα καταστήματα. Ανυποψίαστοι καταναλωτές την επόμενη μέρα τα έφαγαν και η πόλη γέμισε με Κακούς. Γιατί λέει “είσαι ότι τρως”. Ο ήρωας αγουροξυπνημένος ανοίγει το παράθυρο και βλέπει τους Κακούς σαν ζόμπι να καταστρέφουν τα πάντα. Έχουν γίνει σαν ΝεοΈλληνες, δηλαδή κοιλαράδες που περπατάνε πολύ αργά και το μόνο που τους νοιάζει είναι να τρώνε. Αρχίζει ένα φοβερό ροκ τραγούδι και ο ήρωας σε αργή κίνηση σκοτώνει για σαρανταπέντε λεπτά Κακούς με κάθε λογής τρόπο. Ξεκοιλιάζει, ξεκωλιάζει και αποκεφαλίζει. Έναν δημόσιο υπάλληλο τον χτυπούσε με την σφραγίδα της υπηρεσίας του δέκα λεπτά.
Πάει να αποχωρήσει αλλά έρχεται μια γκομενάρα που δεν έφαγε γαρδουμπίτσες και τον φιλάει παθιάρικα. “Θέλω να με πηδήξεις!” Ενώ όλοι νομίζουμε ότι θα αρχίσουν οι δυο τους, οι μόνοι καθαροί έναν νέο πλανήτη, κάτι σαν τον Αδάμ και την Εύα, ο ήρωας βγάζει από το πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου του ένα μικρό τραμπολίνο. Παίρνει φόρα, πηδάει πάνω από την γκόμενα και φωνάζει:
“Α, να χαθείς ρε βρωμοvegetariaaaaaaaan!”
ΥΓ Το νούμερο δυο της σειράς αυτών των ταινιών αρχίζει με τον Ήρωα να αυνανίζεται σε ένα διαστημόπλοιο και να αναπολεί την vegetarian καθώς ψάχνει στον Γαλαξία για γυναίκα.
