(Απόσπασμα από το βιβλίο “Δελφοί εναντίον Σιών: η τελική αναμέτρηση”)
Η ιδέα ότι όντα άλλων πλανητών ήλθαν από άλλους κόσμους, στο απώτατο παρελθόν, εδώ στη Γη είναι πανάρχαια.
Η περίπτωση αναφέρεται οε πληθώρα βιβλίων της αρχαιότητας, όπως η Ιλίάς του Ομήρου, η Θεογονία και το Έργα και Hμέρες του Ησιόδου, τα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου, τα έργα του Πλάτωνος Φαίδων και Τίμαιος, του Αριστοτέλους Όργανον, του ΙΙαλαίψατου, του Λουκιανού, τα κείμενα του Ενώχ, τα κινέζικα κείμενα Τ(ηγκ-Τσισ)’κ και Τάο τε Κινγκ, η ιαπωνική Βίβλος Κοζίκι, το Μηχχάι Κάβα του Νεπάλ, η πασίγνωσιη σε όλους Μαχαμηαράια, η Αβέστα των I Ιερσών, η Δονργα των Ινδιών κ.ά.
Ως προς την περίπτωση, ο Όμηρος αναφέρει τα εξής:
Όμηρος: ΙΧχάς, Ραψωδία Ε’, στίχοι 720-731.
Η σεβάσμια θεά (η Ήρα), θυγατέρα του Μεγάλου Κρόνου, πήρε βιαστικά να ετοιμάζει τα χρυσοστέφανα άλογα. Η Ήβη πάλι έβαλε γρήγορα στις δυο πλευρές του οχήματος τους στρογγυλούς τροχούς τους χάλκινους, με τις οκτώ ακτίνες στις δύο άκρες του σιδερένιου άξονα. Ο χρυσός γύρος τους ήταν ακατάλυτος και από πάνω ήταν προσαρμοσμένα χάλκινα στεφάνια, θαύμα να τα βλέπει κανείς. Τα κεφαλάρια είναι από άργυρο (= ασήμι), ολοστρόγγυλα στις δύο άκρες. Το κάτω μέρος του οχήματος είναι πλεγμένο με χρυσά και αργυρά λουριά και διπλά σύρμαια (= καλώδια) είναι γύρω-γύρο) τεντοψένα. Το τιμόνι του ήταν αργυρό και στην άκρη ιου έδεσε ωραίο, χρυσό ζυγό και απ’ αυτόν πέρασε ωραία λουριά χρυσά.
Βλέπουμε τον ‘Ομηρο να μιλάει για τους δύο τροχούς, καθένας από τους οποίους είχε οκτώ ακτίνες. Πρόκειται, δηλαδή, για το δεκαεξάκτινο αστέρι της Βεργίνας, το οποίο ήταν (και είναι) το έμβλημα του πανελληνισμού. Συμβολίζει δε τον Γίγα Ήλιο Σείριο!
Επίσης, ομιλεί για καλώδια. Με λίγες λέξεις, η ανωτέρω περιγραφή του Ομήρου αφορά ένα ιπτάμενο όχημα. Στη συνέχεια, ο ποιητής των ποιητών αναφέρεται στην θεά Αθηνά που ακολουθεί ιην Ήρα με το ίδιο ιπτάμενο άρμα. ΙΙηγαίνουν και οι δύο στην Τροία για να βοηθήσουν τους Έλληνες. Η Αθηνά, λέει ο Όμηρος, βάζει την Αιγίδα την φοβερή, που ολόγυρα την περιζώνει η Φυγή, και μέσα είναι η Ίριδα και η Δύναμις και η παγερή Καταδίωξη και η κεφαλή της Γοργούς.*
Πρόκειται λοιπόν για μια κατασκευή από κάποια άγνωσια υλικά, η οποία, εναρμονισμένη πλήρως στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της Γης, μπορούσε να δημιουργήσει πυκνώσεις ή αραιώσεις με τρομα- κιικά αποτελέσματα. Συνεπώς, με την ανάλογη τοποθέτηση (Έρις = Αντίθεση), εντός της συσκευής, μαγνητικών υλικών εμφανίζεται Κίνησις = Ιωκή. Εν συνεχεία δημιουργείται Ενέργεια = Αλκή και παρουσιάζεται το “φρικτό” πρόσωπο της Γοργούς, και τέλος διαφεύγει η ενέργεια από την περιφέρεια = φυγή.
Όλα αυτά που είδαμε ανωτέρω είναι αποδεκτά, αφού τα υιοθέτησε και ο διάσημος ‘Ελληνας μηχανολόγος κ. Σκαρλάς, κατασκευαστής των αμερικανικών πολεμικών αεροπλάνων “Στελθ”, καθώς επίσης και ο εγκέφαλος της NASA κ. Κριμιζής!
[1] Για την Ιλιάδα. βλ. την εξαίρετη μετάφραοη ιου κ. Κων/νου Δούκα από τις εκδόοεις Γεωργιάδης.
Πιο κάτω το βιβλίο μας ενημερώνει ότι:
Δεν είναι λίγοι οι συγγραφείς που υποστηρίζουν ότι ο δισέγγονος του Ερμή, ο Φαέθων, ήταν ο πρώτος αστροναύτης του πλανήτη μας. Μάλισια, και ο Ερμής ως γραμματέας του Δία, του βασιλιά-κυρίαρ- χου όλου του κόσμου, με έδρα την πόλη των Ελευθερών στην Πιερία[1], είχε πραγματοποιήσει μεγάλα ταξίδια με ιπτάμενο όχημα. ‘Οταν ο Ερμής ολοκλήρωνε την αποστολή του, τριγυρνούσε από εδώ και από εκεί, γι’ αυτό και ο Δ. 11. Τσατσόμοιρος, στο θαυμάσιο έργο του Αιγαίο Borneo, λέει πως η λέξη “έρμαιο” έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι βασιλείς-θεοί της εποχής εκείνης ονόμασαν την αδιαφο-
[1] Οι βασιλείς στο απώιατο παρελθόν έπαιρναν ονόματα θεών. Την άνοιξη του 1998 θέαθησαν πολλά φορτηγά να εξέρχονται από μία υπόγεια πόλη νότια του Ολύμπου. Πρόκειιαι για ένα υπόγειο τμήμα-καταφύγιο της αρχαίας πόλης Κλευθεραί. Δυστυχώς, κανείς δεν γνωρίζει τι μετέφεραν τα φορτηγά εκείνα, αφού Γερμανοί οπλοφόροι απαγόρευαν την διεύλευση Ελλήνων πολιτών. Σήμερα, στο στόμιο του σπηλαίου έχουν παχύ τοίχο από μπετόν.
Ένα άλλο καταπληκτικό εδάφιο ερευνητικής μαεστρίας αντιμετωπίζει ασάφειες σε ιερά κείμενα:
Βλέπουμε άτι άλα τα ιερά κείμενα των λαών πέφτουν σε αντιφάσεις. Διότι, όπως λέει το Κοράνιο, πλησίασε ένας από αυτούς κρυφά ιις ουράνιες σφαίρες, αλλά τον έριξε κάτω μία φλόγα και τον διατρύπησε. Πρώτη ασάφεια: για να πλησιάσει ένας άνθρωπος – αν μπορούμε να τον πούμε άνθρωπο, εφόσον πρόκειται για ένα συμβάν που διαδραματίστηκε πολύ παλιά και έτσι η αλήθεια χάνεται σιην αδιόρατη αχλύ της ιστορίας – στις ουράνιες σφαίρες, τότε αυτός ο ένας δεν ήταν κάποιος τυχαίος, αλλά κάτι το ιδιαίτερο. Δεύτερη ασάφεια: εάν ήταν άγγελος, δηλαδή δημιούργημα του Θεού, δίχως χώμα, παρά μόνο με Άγιο Πνεύμα, τότε πώς δεν κατάλαβε ότι είναι λάθος να πλησιάσει τις ουράνιες σφαίρες; Μήπως ο Θεός έφτιαξε έναν ατελή άγγελο; Αν πάλι δεχτούμε την άποψη ότι οι άγγελοι είναι τέλειοι, τότε γιατί πέφτουν στο επίιιεδο των θνητών ανθρώπων που έγιναν από λάσπη; Διότι ο Μωάμεθ, ο οποίος υποτίθεται ότι έγραψε το ΑΛ-ΚΟΡΑΝ, λέει στο 1 Ιο εδάφιο ότι οι άνθρωποι, που είναι φτιαγμένοι από λάσπη, δεν είναι το ίδιο με τους αγγέλους.
Άλλο συνηθισμένο σε τέτοια βιβλία φαινόμενο είναι η αναφορά σε παρόμοιου βεληνεκούς συγγραφείς για την απόδειξη του θεωρήματος. Για παράδειγμα:
Ο θαυμάσιος ‘Ελληνας ερευνητής και συγγραφέας κ. Δημήτριος Λαζόγιωργος-Ελληνικός αποδεικνύει τα πάντα στο εξαίρετο έργο του “Οι Αποκαλύψεις τον Αισχύλου για την Ατλαντίδα” (μέσα στην τραγωδία του Προμηθεύς Δεσμώτης, ο Αισχύλος αναφέρει πως εμφανίζονται σιον αλυσοδεμένο Προμηθέα ο Ωκεανός με τις κόρες του να κατεβαίνουν από ένα ιπτάμενο όχημα.
«Ωκεανός: Ενώ ξεκίναγα μου είπες την κουβέντα. Τι το ΤΕΤΡΑΣΚΕΛΟ ΠΟΥΛΙ τον ανοικτό αιθέρα δρόμο με τα φτερά τον αναδεύει και μοναχό τον Οα μηόραγε αε γνωστούς σταθμούς να πάει να κουρνιάσει<·.
Αισχύλος: Προμηθεύς Δεσμώτης, στίχοι 393-396.
Πρόκειται για ένα ιπτάμενο άρμα το οποίο οδηγείται από κάποιον άνθρωπο. Είναι μία ιπτάμενη μηχανή δίχως χαλινάρια, ένα πτητικό όχημα υπερ-προηγμένης τεχνολογίας. Εξάλλου, αυτό είναι κάτι το οποίο δεν το υποστηρίζουμε εμείς, αλλά ένας Ευμολπίδης που αναδείχθηκε οε ήρωα μαζί με τον αδελφό του τον Κυνέγειρο ή Κυναίγειρο στη μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.), όπως επίσης και στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, με τον άλλον του αδελφό τον Αμεινία.
Και βέβαια τέτοιοι επιστήμονες είναι πάντα διωκόμενοι από το κατεστημένο για τις αλήθειες που αποκαλύπτουν όπως εδώ:
Από το 1977 που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά (και για λίγες μόνο ημέρες) το βιβλίο του Γεώργιου Λευκοφρύδη και επανακυκλοφόρησε το 1995, έχουν ειπωθεί πολλά σχόλια, αλλά γράφτηκαν και διάφορα άλλα βιβλία και άρθρα σε περιοδικά με ποικίλες θεωρίες. Δυσιυχώς, υπάρχουν όψιμοι ερευνητές, όπως επίσης και κάποιοι έμμισθοι συγγραφείς του κατεστημένου, οι οποίοι προσπαθούν με – δήθεν – “ένθεη” μανία να αποδείξουν ότι ο Αευκοφρύδης έγραψε ένα βιβλίο αποτελούμενο από ασάφειες και ασυναρτησίες.
Και όλα αποδεικνύονται με μαθηματικούς τύπους βέβαια!
Αναφέρει, λοιπόν, ο Λευκοφρύδης ότι στα κείμενα του Αριστοτέλη υπήρχε η γνώση από τον ίδιο και όιι υπάρχουν ιπτάμενα αντικείμενα χωρίς να έχουν φτερά. Αλλά κάποιοι σύγχρονοι ερευνητές επιμένουν πως τα γραφόμενα του Λευκοφρύδη είναι μία δική του θεωρία που δεν ευσταθεί, εφόσον το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο, και ότι όλα όσα έγραψε δεν ανταιιοκρίνονται στην πραγματικότητα.
Ωστόσο, πολλοί αστροφυσικοί εξέτασαν το βιβλίο του και διαπίστωσαν ιιως κάποια κεφάλαια αναφέρουν υπαρκτές επινοήσεις.
Διότι:
Ο Γ. Λευκοφρύδης σιις σελίδες 116-117 περιγράφει πως το συγκεκριμένο σκάφος αναπτύσσει και χάνει την ταχύτητά του (η οποία είναι λίγο μικρότερη – σαν όριο – από C2, δηλαδή 90 δις χιλιόμετρα τοδευτερόλεπτο) με ισομοριακή βαρυτική ειιιτάχυνση ή επιβράδυνση. Με λίγα λόγια, χρησιμοποιεί το πολυσυζητημένο MGM, το οποίο αντιστοιχεί σε 10 μέτρα το δευτερόλεπτο στο τετράγωνο (G = 10 m/sec2).
Πράγματι, εάν το εν λόγω σκάφος ξεκινήσει αιιό την ακινησία αναπτύσσοντας την ταχύτητά του με βαρυιική ειιιτάχυνση, μέχρι να φτάσει στα 90 δις χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, θα χρειαστεί διάρκεια ίση με 285.388 χρόνια. Αυτό προκύπτει από τον τύπο: υ = γ·ΐ, όπου υ (ταχύτητα) = C2 = 90.000.000.000.000 m/sec.
Μάλιστα ο συγγραφέας έβαλε επίτηδες μέσα κάποια λάθη επειδή φοβόταν για την ζωή του.
Για να μην πολυλογώ, εάν ήμουν ο συγγραφέας και εξέδιδα ένα τόσο επικίνδυνο βιβλίο στα μέσα της δεκαετίας του 1970, επικίνδυνο για τη ζωή των μελών της ομάδας μου, για το μέλλον των Ελλήνων και κυρίως για το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη, θα φρόντιζα έτσι ώστε να υπάρχει κάτι στα γραφόμενά μου που να φαίνεται ως μη ορθό (κατ’ αυτόν τον τρόπο έγραψα το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου 2011). Αποτέλεσμα, λοιιιόν, όλης αυτής της υπόθεσης ήταν να πουν όλοι όσοι δεν αντελήφθησαν το κρυπτόμενο: «Βλακείες! Αυτά τα πράγματα δεν στέκουν σύμφωνα με την Επιστήμη».
Κατ’ αυτόν τον τρόπο έπραξε ο Λευκοφρύδης, αφού σιο βιβλίο του δείχνει τάσεις φοβίας. Φοβάιαι πως θα τον σκοτώσουν. Και ας μην λησμονούμε ότι το βιβλίο του ήταν απαγορευμένο, αλλά κυκλοφόρησε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 από κάποιους εμπόρους του ελληνισμού.
Ευτυχώς που υπάρχουν και “έμποροι του Ελληνισμού” να σώσουν τα ιερά μας κείμενα και να διαδίδουν την αλήθεια όπως προσπαθώ κι εγώ ο ταπεινός υπηρέτης των “Ελ” να κάνω εδώ…
