Υπάρχουν άνθρωποι που αυτοαποκαλούνται “φιλόζωοι” και διατηρούν δύο και τρία ζώα. Πολλές φορές όμως, δε μπορώ παρά να διαφωνήσω με αυτά που βλέπω ή μου διηγούνται. Ίσως γιατί η λέξη φιλόζωος για μένα, περιέχει ένα νόημα τέτοιο, που δεν μπορεί να ταιριάξει με τη συμπεριφορά που έχουν τέτοιοι άνθρωποι προς τα ζώα. Για παράδειγμα, πιστεύω ότι όταν βλέπεις ένα σκυλί και το συμπαθείς, όταν γεννιέται μια σπίθα μέσα σου, θα σου σταθεί αδιάφορο το πόσο κιλά θα γίνει, αν είναι μαύρο, ρατσάτο και αν γνωρίζει από βασική υπακοή και να κάνει τη τουαλέτα του έξω. Ότι δε θα περιμένεις να δεις και άλλα για να συγκρίνεις και να πάρεις το καλύτερο. Επίσης, ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να θεωρείς τα σκυλιά σου κανονικό μέλος της οικογένειας και να έχεις μέσα στο σπίτι. Και όχι γιατί το επιβάλλει ο νόμος. Απλά γιατί τα σκυλιά κρυώνουν και ζεσταίνονται όπως οι άνθρωποι, έχουν ανάγκη την ανθρώπινη παρουσία και συντροφιά, το χάδι και την επαφή. Όπως ακριβώς τα έχουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι. Δεν μπορούν λοιπόν, να ζουν μόνιμα σε ένα κήπο, μια αυλή, μια ταράτσα ή σε ένα μπαλκόνι γιατί θα λερώσουν το σπίτι, γιατί πρέπει να είναι ελεύθερα ή γιατί είναι απλά σκύλος και δεν έχει ανάγκη. Ούτε αν είναι λυτά ούτε αν είναι δεμένα. Απλά στη δεύτερη περίπτωση είναι πολύ χειρότερο.
Και όταν μου μιλούν για εκπαίδευση, δεν μπορώ παρά να θυμώσω, όταν μου λένε ότι έκαναν στο σκύλο τους “θετική εκπαίδευση” που περιελάμβανε πνίχτη, ηλεκτρικό κολάρο, φωνές, απότομα τραβήγματα του λουριού, σκαμπίλια στη μουσούδα, κλωτσιές, εκφοβισμό με σκούπες και εφημερίδες και τέλος λιχουδιές. Επίσης, θεωρώ απαράδεκτο να θέλουν να τα εκπαιδεύσουν για φύλακες. Συνήθως, τέτοιοι άνθρωποι, δεν μπορούν απλά να κατανοήσουν ότι μια τέτοιου είδους εκπαίδευση, θα αγριεύσει το σκυλί τους και είναι εξαιρετικά πιθανό να του δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Μη βιαστεί κάποιος να με κατηγορήσει ότι τα παραλέω και ότι τα σκυλιά δεν παθαίνουν ψυχολογικά. Γιατί τότε θα απαντήσω ότι η φοβικότητα και η επιθετικότητα που βλέπουμε πολλές φορές, είναι ψυχολογικά προβλήματα, που συνήθως προέρχονται από ανθρώπινη κακομεταχείριση.
Πιστεύω ακόμα, ότι είναι ανοησία να έχεις ζώα και να μη τους φοράς αμπούλα, αντιπαρασιτικό κολάρο, να μη κάνεις εμβόλια και ετήσιες εξετάσεις για καλαζαάρ και ερλίχεια και να τους δίνεις να τρώνε κόκκαλα ή ξηρά τροφή τελευταίας ποιότητας και ανθρώπινο φαγητό. Ανοησία επίσης θεωρώ να μη στειρώνεις, αλλά να ονειρεύεσαι να ζευγαρώσεις, γιατί «εγώ θα βρω να τα δώσω». Τα αποτελέσματα τέτοιων συμπεριφορών δυστυχώς, τα βλέπουμε καθημερινά.
Τέλος, θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα σε ανθρώπους που μαζεύουν ζώα πολύ πάνω από τις δυνατότητες τους και δεν έχουν τη δυνατότητα να τους προσφέρουν ούτε εξετάσεις, ούτε θεραπείες ούτε καν εμβόλια.
Θα αντιτάξει κάποιος εσύ τι κάνεις για όλα αυτά. Και απαντώ ευθύς αμέσως. Προσπαθώ να συζητήσω, να εξηγήσω, να ενημερώσω. Να μιλήσω για τις υποχρεώσεις του ιδιοκτήτη, για την ευζωία, για τη θετική εκπαίδευση. Συνήθως όμως τρώω τα μούτρα μου. Ίσως γιατί στην Ελλάδα οι περισσότεροι θεωρούμε ότι η κατοχή ενός σκύλου σημαίνει αυτόματα και γνώση για ότι περιστρέφεται γύρω από αυτόν. Ίσως πάλι γιατί είμαστε συνηθισμένοι να θεωρούμε σωστές, παλιές και ξεπερασμένες αντιλήψεις που το μόνο που αποδεικνύουν, είναι ότι οι άνθρωποι πολλές φορές, είμαστε χειρότεροι από τα ζώα.
Δε θέλω να σας κουράσω άλλο, ούτε και να σας στενοχωρήσω περισσότερο. Απλά να σας προτείνω : συμπεριφερθείτε στα ζώα σας με αγάπη, αγγίξτε τα, μοιραστείτε το σπίτι σας και τη καρδιά σας μαζί τους, ενημερωθείτε για το τι πρέπει να κάνετε για αυτά. Σας υπόσχομαι ότι τα ίδια τα ζώα θα σας ανταμείψουν τόσο και με τέτοιο τρόπο, που δεν μπορείτε να φανταστείτε.
Πηγή: http://www.ipareamas.gr/
