Την Αριάννα Στασινοπούλου (Huffington) την συμπαθώ επειδή έχει στο πετσί της την αντιγραφή. Σε τουλάχιστον δυο της βιβλία σχεδόν σίγουρα “δανείστηκε” (στο τέλος συμβιβάστηκαν εξωδικαστικά) έντονα υλικό. Στην εποχή του διαδικτύου αυτό αποδείχθηκε πλεονέκτημα. Το έντεχνο copy-paste είναι αυτό που δίνει στο Huffington Post σχεδόν διπλάσια pageviews ανά επισκέπτη από την ιστοσελίδα των NewYork Times και τριπλάσια από τον Guardian. Άλλοι το ονομάζουν στο σωστό χαρμάνι μεταξύ stock content και flow content. Βασικά είναι ο έξυπνος τρόπος να σχολιάζεις γραφόμενα άλλων για να επικαρπωθείς εσύ της κίνησης και να γίνεις το σημείο αναφοράς. Κάτι αντίστοιχο σε πιο μικρή κλίμακα στην Ελλάδα κάνει πχ ο Παραλληλογραφος ο οποίος μπορεί να φιλοξενήσει άρθρο που αλλού δεν είχε καμία επιτυχία και να κάνει θραύση.
Αλλά το Huffington Post, παρά τα βαρίδια που απέκτησε από την εξαγορά από την AOL, έχει βάλει πλώρη για διεθνή νερά. Ήδη ξεπέρασε τους New York Times σε διεθνή αναγνωσιμότητα παρά το γεγονός ότι δεν έχει μεγάλα ονόματα και συντάκτες σε κάθε άκρη του πλανήτη. Η μαγική συνταγή του έχει να κάνει με το γεγονός ότι καταφέρνει να εμπλέξει τους αναγνώστες περισσότερο από τα κλασσικά media. Αντί να είναι μονόδρομος ενημέρωσης, δημιουργεί ένα κλίμα συμμετοχής.
Έχει αρχίσει από καιρό η διαπραγμάτευση για τα δικαιώματα και στην Ελλάδα. Θα αρπάξουν την ευκαιρία κλασσικά ονόματα των ΜΜΕ ή επιχειρηματίες που θέλουν να μπούνε στο online παιχνίδι;