Πως καταλαβαίνουμε τι περικοπές να κάνουμε στην Παιδεία;

Έγραψα στα γρήγορα μια σειρά σκέψεων γύρω από τους “τεμπέληδες Έλληνες δάσκαλους” σήμερα.  Στοιχεία του ΟΑΣΑ παρουσιάζονται με τρόπο που δημιουργεί εντυπώσεις.  Σίγουρα εντυπώσεις που δεν αντανακλούν την πραγματικότητα.   Όχι γιατί είναι ανακριβές ή έκαναν επίτηδες λάθος στην παρουσίαση, αλλά επειδή σε ένα σύνθετο πρόβλημα, χρειαζόμαστε πολλαπλά εργαλεία για να το κατανοήσουμε κάπως.  Θα δώσω εδώ μερικά παραδείγματα, δυστυχώς σχεδόν όλα βασισμένα στις ΗΠΑ γιατί δεν έχουμε τα δεδομένα από Ελλάδα.

Αν κάνετε για παράδειγμα κλικ αριστερά θα δείτε με περισσότερη λεπτομέρεια ένα πινακάκι που δείχνει το κόστος της εκπαίδευσης σε σχέση με άλλα κόστη και πόσο έχει αλλάξει αυτό το κόστος.  Συχνά ακούγεται ένα “να κόψουμε δαπάνες από τον στρατό και να χτίσουμε σχολεία”.  Πως ακριβώς το φανταζόμαστε αυτό;  Ένα υποβρύχιο (που να μην μπατάρει) πόσους δασκάλους για πόσα χρόνια θα μπορούσε να πληρώσει;

O Bill Gates έχει ασχοληθεί πολύ με την παιδεία και βέβαια σαν πληροφορικάριος έχει βελτιώσει και τους τρόπους αξιολόγησης της κατάστασης.  Δείτε το http://nbcscorecard.greatschools.org/ όπου βγαίνουν δεδομένα όπως αυτά εδώ.

Ακούω συχνά ότι “αααα, σε εκείνο το σχολείο είναι όλο Αλβανάκια!” σαν κατηγορία για κακό σχολείο.   Αλλά στις περισσότερες χώρες οι νεοεισερχόμενοι είναι πολύ πιο καλοί μαθητές.   Και αυτό φαίνεται στα δεδομένα.  Αντί για αόριστους τίτλους εφημερίδων “μαθητής από το χωριό μας μπήκε πρώτος στην Νομική Αθηνών!” θα έπρεπε να κοιτάμε ζωντανά πινακάκια με στοιχεία όπως αυτό εδώ που δείχνει πόσοι και πως αποφοίτησαν.

Παρομοίως οι εθνικοί μύθοι περί ανωτερότητάς μας σε διάφορα μαθήματα.   πχ “όταν πάνε εξωτερικό τα Ελληνόπουλα, τους πατάμε όλους κάτω στα Μαθηματικά”.  Ίσως να ισχύει, αλλά σε βάρος ποιανού πράγματος το κερδίζουμε αυτό;

Εφόσον μιλάμε για δημόσια Παιδεία, έχουμε υποχρέωση να την κρίνουμε εκ του αποτελέσματος.   Σε όσους περισσότερους άξονες μπορούμε.  Για παράδειγμα, που καταλήγουν όσοι έχουν πτυχία;

Γιατί δεν αρκεί να τους δώσουμε ένα χαρτί βέβαια!  Το ερώτημα είναι τελικά πόσο βελτιώνει την χώρα μας όλο αυτό το έξοδο και η προσπάθεια στην δημόσια παιδεία.  Δείτε http://chronicle.com/article/Adults-With-College-Degrees-in/125995/ για την διαδραστική βερσιόν ή αλλιώς εδώ ένα παράδειγμα.   Που βρίσκονται τώρα (γεωγραφικά) οι απόφοιτοι;

Μας λείπει στην Ελλάδα τέτοια ανάλυση.  Δεν εννοώ μόνο τα όμορφα διαδραστικά γραφικά (αν και τελικά είναι απαραίτητα για να καταλάβεις τα δεδομένα πολλές φορές).  Εννοώ τις διαφορετικές οπτικές.  Είναι σημαντικό να μην θεωρούμε καμία από μόνη της σαν την Βίβλο.  Σημεία εκκίνησης απλά, πράγματα που χρήζουν ίσως ανάλυσης ή βελτίωσης.  Αν είναι κάθε φορά οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί να κάνουν σαν να τους θίξαμε το σόι, δεν θα πάμε μακριά.

Η υπέροχη Propublica είναι δημοσιογραφία που αξίζει να αντιγράψουμε.   Εδώ δίνουν εργαλεία για να συγκρίνει ο γονιός σχολεία σε διάφορους άξονες.  Ναι, δείχνουν και πόσους μαύρους έχει το κάθε σχολείο!  Αλλά το δείχνει δίπλα σε άλλους δείκτες ταυτόχρονα χτίζοντας μια πιο σφαιρική εικόνα.

Ελπίζω να έχετε παρατηρήσει ότι δεν έχω ακουμπήσει καν το καθαρά πολιτικό επίπεδο.   Εκεί που ακούγονται οι μεγαλύτερες αρλούμπες!   Αλλά στην Ελλάδα δεν βλέπουμε καν πολιτικά βίντεο για το θέμα της προκοπής όπως πχ αυτό εδώ:

Και οποιαδήποτε κουβέντα για την Παιδεία, δεν μπορεί να γίνει χωρίς να δούμε και την αγορά εργασίας.  Τόσο για τα παιδιά που θα αποφοιτήσουν, όσο και για τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.

Όπως έγραφα αλλού, οι εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα ουσιαστικά δεν είναι εκπαιδευτικοί.   Κατάντησαν δάσκαλοι επειδή δεν τα κατάφεραν αλλού.   Επειδή το εκπαιδευτικό μας σύστημα κάτι κάνει λάθος.   Κάνει όμως και πολλά σωστά και δυστυχώς δεν έχουμε εργαλεία για να τα ξεχωρίσουμε.   Ακόμα και ο διαβόητος προϋπολογισμός κάθε χρόνο, πόσο συχνά παρουσιάζεται έτσι;