Ξύπνησα λίγο πιο νωρίς από ότι χρειαζόταν. Το αεροπλάνο θα πάει τον φίλο μου και την οικογένειά του στην άλλη άκρη του κόσμου. Να’χουμε λίγο χρόνο για οτιδήποτε προκύψει. Οδηγάω προσεκτικά. Τέτοια ώρα κυκλοφορούν τρελοί.
Δεν πρόλαβα να το σκεφτώ και περνάει καμαρωτός ο Ελληνάρας με κόκκινο στην διασταύρωση μπροστά μου. Θα τον μούτζωνα αλλά είναι ακόμα νύχτα. Λίγο πιο κάτω με πιάνει κι εμένα το φανάρι. Κοιτάω κι απ’τις δυο και περνάω. Αν με μούτζωσε κάποιος δεν το είδα.
Ανοιχτό βενζινάδικο. Ας βάλω καλύτερα, μην τρέχουμε μετά. Πάω να μπω δίπλα σε ένα ταξί αλλά ένας ηλικιωμένος κύριος μου δείχνει την άλλη αντλία. Είναι μια ελληνική πατέντα αυτόματης πώλησης. Πολύπλοκη σε σχέση με άλλες που έχω δει στο εξωτερικό. Βέβαια πρέπει να βγάλει απόδειξη και να μπορεί κάπως και τιμολόγιο…με βοήθησε ο γεράκος. Μάλλον Αλβανός ήταν και πιθανώς ζει από τα μπουρμπουάρ. Νυχτοκάματο.
Είμαι περήφανος για τον φίλο μου. Πριν χρόνια οι Έλληνες γέμιζαν πλοία για Αμερική και τραίνα για Γερμανία για να βρούνε την τύχη τους. Τώρα πρέπει να πείσεις την γυναίκα σου θα μπορεί να μπαίνει στο iPhone της κι εκεί που θα πάτε για να «συνομιλεί» με τους «φίλους» της στο Facebook. Εξωστρέφεια θέλει η εποχή και ευελιξία.
Έφτασα. Χτυπάω το κουδούνι. Αργεί να απαντήσει. Το ξαναχτυπάω, μου ανοίγει. Ανεβαίνω. Πάλι αργεί στην πόρτα. Ξεκλειδώνει και με καλοκοιτάει:
Τι κάνεις εδώ;
Πέντε η ώρα δεν είπες να έρθω;
Πέντε το απόγευμα ρε!
Ελλαδάρα. Αν ποτέ συννενοηθούμε δυο άνθρωποι θα μεγαλουργήσουμε. Στο μεταξύ μήπως πρέπει να πάρω κι εγώ iPhone με ειδικό app;
axaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxaxax! ! έτσι πρέπει να ξεκινάει μια καλή μέρα !