Πέμπτη 4 Ιουνίου και η ημέρα μας στέφεται από μία σύνδεση σημαντικών Κενταύρων, του Δάσκαλου Χείρωνα πρωτίστως με έναν λιγότερο γνωστό Κένταυρο, τον Έλατο. Για δεύτερη φορά σε σύγκρουση μεταξύ τους, καθώς η όψη έχει διάρκεια, μας θυμίζουν κατά τη διάρκεια του ανάδρομου Ερμή, την επιτακτική ανάγκη για στροφή προς την κατανόηση του «έσω εαυτού» και των ενστίκτων, σκέψεων, εμπειριών της ψυχής.
Ο ανάδρομος Ερμής στους Διδύμους, είναι ένα μακρύ ταξίδι από το νοητικό στο πνευματικό πεδίο.
Ήδη εδώ και ένα δεκαπενθήμερο πιέζει να εκλογικεύσουμε τις πληροφορίες που δεν είχαμε επεξεργαστεί και να κάνουμε ένα «εσωτερικό διάλογο» με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ο Κένταυρος, είναι η εικόνα του ανθρώπου που πάσχει, διαιρεμένος ανάμεσα στα ένστικτα και την πνευματική του κληρονομιά, την θεία υπόσταση. Η αγριότητα που τον χαρακτηρίζει εν γένει, είναι η εσωτερική του ανισορροπία. Βιώματα, τραύματα, εμπειρίες που δεν μπορεί να ξεπεράσει, πλήττουν την «αύρα» του. Κι αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο να το κατανοήσουμε.
Ο Χείρωνας ήταν θεϊκής καταγωγής και αθάνατος, εμποτισμένος από το πνεύμα του Απόλλωνα, για να γλυκάνει την πίκρα της απόρριψης του πατέρα, γίνεται ο πρώτος θεραπευτής και δάσκαλος της ανθρωπότητας.
Ο Έλατος ήταν ένας Κένταυρος που συνδέθηκε με τον λόγο. Στην θετική μορφή, με τον λόγο της σοφίας και της κατανόησης. Στην αρνητική, με τον ανούσιο λόγο.
Η σύνδεση των δύο Κενταύρων αυτή την εποχή μας παροτρύνει παράλληλα με την καρμική συνειδητοποίηση του ανάδρομου Ερμή:
Να διακρίνουμε τον ειλικρινή λόγο από τον υποκριτικό.
Να δώσουμε σημασία στις συζητήσεις με ουσία και να αποφύγουμε την ρηχή και επιφανειακή έκφραση.
Σε θέματα γνώσης, να μην έχουμε έπαρση και αυτοπροβολή.
Η κριτική και τα σχόλια πληγώνουν ευαισθησίες.
Οι λαοπλάνοι θα έχουν δύναμη επιρροής.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε πίσω από τις λέξεις, κρυμμένα μηνύματα και να έρθουμε σε επαφή με πνευματικούς οδηγούς.
Να αντιληφθούμε την καρμική μας διαδρομή!
Να επανέλθουμε στην καρμική μας αποστολή.
Η γνώση βοηθά να εμβαθύνουμε και να θωρακιστούμε. Η γνώση ως δύναμη, κι όχι ως πτυχίο κάποιας Σχολής.
Η διδασκαλία, η παιδεία, η καλλιέργεια ψυχής, μέσω της μουσικής, της στρατηγικής, της φιλοσοφίας, είναι η θωράκισή μας, η πνευματική μας εξέλιξη και η απομάκρυνση από κάθε τι μίζερο, περιοριστικό, πεζό και κενό νοήματος.
Ας ευχηθούμε ένα δρόμο προς το Φως!!
