Ο Αγάπιος ο Κρης θεωρεί αντιδυσεντερική την αντράκλα. Κουκούτσια σταφυλιών καλοκοπανισμένα με μέλι, δίνουν ένα καλό φάρμακο γι’ αυτή την περίπτωση. (3) Βραστάρι αμπελόφυλλων και βλαστών.
Το θυμάρι θεωρείται αντιδυσεντερικό φυτό.
- Έχει γίνει χρήση αφεψήματος φύλλων καρυδιάς, σε κλύσματα όμως.
- Δύο κρασοπότηρα την ημέρα κρασί, που είχε επεξεργαστεί για δύο μερόνυχτα, άνθη και φύλλα κισσού. Δηλαδή αφήνουν το κρασί να δουλευτεί για 48 ώρες με το φυτό κι ύστερα το σουρώνουν και το πίνουν.
- Ο Διοσκορίδης συνιστούσε γενικά πολύ το κυδώνι γι’ αυτή την περίπτωση. Πιο συγκεκριμένα όμως, αρκετά χρήσιμο θεωρείται το δυνατό βραστάρι των σπόρων της κυδωνιάς.
- Ο γιατρός KERAMBRUM θεωρεί το λάχανο πολύ αποτελεσματικό φάρμακο στην πάθηση τούτη, με σχεδόν καταπληκτικά αποτελέσματα, αφού μας αναφέρει σε 30 περιπτώσεις, 27 θεραπείες.
- Σιγοβράζουν για τρία τέταρτα της ώρας σ’ ένα κιλό νερό, ένα κιλό μούσμουλα με οκτακόσια γραμμάρια ζάχαρη. Ύστερα τα βάζουν σε γυάλινο, που κλείνει καλά, βάζο. Απ’ αυτό το μίγμα δίνουν κάθε πρωί στα παιδιά μια κουταλιά της σούπας. Αλλά και στους μεγάλους κάνει καλό αυτό, φυσικά με μεγαλύτερη δόση.
- Μια κουταλιά του γλυκού στάχτη καμένων πλατανόφυλλων ανακατεμένη σε, πάνω από μισό κιλό, καλό μπρούσκο κρασί. Τρία δε, κρασοπότηρα δόση την ημέρα απ’ το μίγμα αυτό αποτελούν λαϊκή θεραπευτική αγωγή.
- Τα παλιά κείμενα του Διοσκορίδη και του Γαληνού μας οδηγούν στο πολύκομπο. Έτσι, ο πρώτος λέει πως «και δυσεντερίας ωφελεί πινομένη μετ’ οίνου». Ο δεύτερος δε, «έτι τε δυσεντερίας και τάλλα τα κακά γαστέρα ρεύματα γενναίον εστί φάρμακον η πόα πινομένη δι’ ύδατος ή οίνου».
- Το σαλέπι, σε κρύο αφέψημα, έχει συσταθεί εδώ, κυρίως απ’ τη λαϊκή θεραπευτική.
- Οι εντεροκλυσμοί με το αφέψημα ή το έγχυμα των σπανακόφυλλων έχουν τη θέση τους εδώ, σαν αντιδυσεντε- ρικοί.
- Έχει χρησιμοποιηθεί, κυρίως από ξένους, η τσουκνίδα με αποτελέσματα θετικά στην καταπολέμηση της δυσεντερίας.
Το αφέψημα της ρίζας της αυτοφυόμενης φράουλας,ωφελεί τους δυοεντερικούς.