Μπορεί όσα συμβαίνουν γύρω μας τον τελευταίο καιρό να μην μας αφήνουν πολλά περιθώρια χαράς. Μπορεί πολλές φορές να μην βρίσκουμε καμιά αχτίδα φωτός μέσα στη διάρκεια της ημέρας. Μπορεί να είναι πολλοί αυτοί που δεν θέλουμε να βλέπουμε, αφού η φάτσα τους και μόνο μας ξενερώνει. Μπορεί να συμβιβαζόμαστε με καταστάσεις που μας ρίχνουν. Μπορεί να κάνουμε πράγματα που στην πραγματικότητα δεν θέλουμε. Μπορεί να θέλουμε άλλα και να έχουμε άλλα. Μπορεί να θέλουμε να πλακώσουμε στο ξύλο ορισμένους, αλλά παρόλο αυτά είμαστε «υποχρεωμένοι» να τους χαμογελούμε. Μπορεί… και πολλά ακόμη…
Είμαστε εμείς οι περίεργοι; Δεν νομίζω… Θέλω να πιστεύω πως δεν δημιουργούμε μόνοι μας ένα τέλμα μέσα στο οποίο βουλιάζουμε καθημερινά. Η αλήθεια είναι πως πολλοί από όσους βρίσκονται γύρω μας, μας σπάνε τα νεύρα και συμβάλλουν στην εξαφάνιση του χαμόγελού μας.
Οι επικριτικοί άνθρωποι αποτελούν το παράδειγμα του ανθρώπου που έχει πάντα κάτι αρνητικό να πει για όλους και για όλα. Η διαρκής επικριτική του μανία πηγάζει από τον ίδιο, ο οποίος βρίσκει ελαττώματα στους άλλους για να συγκαλύψει τα δικά του ελαττώματα.
Οι αλλοπρόσαλλοι και οι κακομοίρηδες είναι μια ακόμη κατηγορία που μας χαλάνε το κέφι και μας ρίχνουν την ψυχολογία, αφού μοναδικός τους σκοπός είναι να μεμψιμοιρούν συνεχώς.
Σίγουρα ξέρω και ξέρετε πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου τη σπάνε και θέλω να τους σουτάρω όσο πιο γρήγορα γίνεται για να επανέλθει το χαμόγελό μου. Ακόμα κι αν δεν είναι εφικτό αυτό, προσπαθώ να τους έχω γραμμένους εκεί που πρέπει.
Σύμφωνα με έρευνες το χαμόγελο μάς κάνει πιο ελκυστικούς, μειώνει το στρες, τραβάει την προσοχή και όταν χαμογελάμε ο εγκέφαλος στέλνει στο σώμα μας το μήνυμα ότι «η ζωή είναι ωραία».
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου πως το χαμόγελο είναι μεταδοτικό, γι’ αυτό χαμογελάτε γιατί χανόμαστε. Και απομακρύνετε τους κρύους και τους ξενέρωτους γιατί η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, μωρό μου…Η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι… (στίχοι από το τραγούδι “Χάρτινο τσίρκο – 1996″).
