Τη σήμερον το μενού έχει επιστροφή στις ρίζες. Στρουμφάκια. Fuckin yeah! Aς ξαναθυμηθούμε όλα τα καλά παιδάκια μαζί, τα καρτούν που γέμιζαν ευχάριστα τα Σαββατιάτικα μεσημέρια των τριανταφευγαβάλε, αλλά και των πιό νεαρών μας φίλων. Δώσε μάστορη.
Τα στρουμφάκια (Les Schtroumpfs) λοιπόν, ήταν δημιούργημα ενός Βέλγου καρτουνίστα του Πεϊό ο οποίος κατά κωλοφαρδία αποφάσισε να τα κάνει μπλε. Και εξηγώ. Η γυναίκα του Πεϊό, που ήταν για τα μπάζα, έπλυνε κατά λάθος τα σχέδια του αντρός της μαζί με κάτι φτηνά μπλου τζήν. Το χαρτί πότισε μελάνι καθώς και τις φάτσες των στρούμφ. Ο Πεϊό ως καλλιτέχνης δεν άρχισε στις Χριστοπαναγίες την Πεϊένενα και προσπάθησε να φανεί μεγαλόψυχος, άσχετα αν είχε γίνει μπλέ μαρέν απ τα νεύρα του. Αυτό τον βοήθησε. Μπλέ αυτός, μπλέ τα σχέδια του παραλίγο μπλέ απ το ξύλο η γυναίκα του, ε το πράγμα έδειχνε σημαδιακό. Όλα μπλέ…
Η ιστορία έχει ως εξής: Μέσα σε ένα μεγαααάλο δάσος υπήρχε ένα μικρό χωριό, το στρουμφοχωριό, που ζούσαν καμιά εκατοστή μικρά μπλε βιάγκρα εεε στρουμφ ήθελα να πω. Ήταν φτιαγμένο από μανιτάρια – πλευρώτους και τα στρουμφάκια ζούσαν εκεί ευτυχισμένα που δεν τα είχε ανακαλύψει κανένας μαλάκας Βέλγος σεφ να τα ξεριζώσει και να τους κάνει τα σπιτάκια αλά κρεμ. Ευτυχισμένα τώρα είναι μια κουβέντα με μόνο μια γκόμενα στου χωριό, τη Στρουμφίτα για 99 μπλε κάγκουρες, άντε 97 γιατί ο Παπαστρούμφ ήταν 527 ετών… νο κούκου μάλλον και ο Μελένιος την ψήφιζε την Αυστρία. Ας το παραβλέψουμε όμως για τη χαρά της ιστορίας.
Για την διατροφή τους μαζεύαν στρουμφοβατόμουρα από το δάσος. Τα είχε πάει βέβαια λίγο τσιρλιπιπί με αυτά, αλλά ένεκα η ανάγκη τα τσάκιζαν. Όλα καλά λοιπόν, όμως επειδή ιστορία χωρίς Bad Guys δεν έχει σασπένς στο πρότζεκτ μπαίνει και ο Δρακουμέλ που θέλει να τα πιάσει για να φτιάξει χρυσάφι. Πως θα φτιαχνε τώρα χρυσάφι με τα μικρά βιάγκρα ένας θεός ξέρει. Τέλος πάντων. Μέσες άκρες αυτό είναι το στόρι και παρακάτω θα παρουσιάσουμε τους πρωταγωνιστές. Νούμερο Ούνο.
Παπαστρούμφ
Ο Παπαστρούμφ που πολλοί από μας μικροί τον μπερδεύαμε με τον Αγιοβασίλη, ήταν ο πρωθυπουργός του χωριού και μάγος. Αυτό το συνδυασμό μάγου-πρωθυπουργού πάει να κάνει και ο Αντωνάκης σήμερα. Άσχετο.
Ήταν ο μόνος που φορούσε κόκκινα και άφηνε τα υπόλοιπα Σμερφς να τρώνε τα χέρια τους στη μπουγάδα με χλωρίνη. Αλλά τι να κάνουμε έπρεπε να ξεχωρίζει. Στα παπάρια του λοιπόν αρχηγός ήταν ότι ήθελε φόραγε. Είχε μανιτάρι – μεζονέτα όπου εκεί έκανε τις αλχημείες του με τα μαγικά φίλτρα. Εδώ ίσως μπορεί να εξηγηθεί, το πως κρατιόταν τα υπόλοιπα Στρούμφ και δεν είχαν παρτουζώσει την Στρουμφίτα. Μάλλον ο μπάρμπας είχε εφεύρει αντικαυλωτικό φίλτρο και το έριχνε κρυφά στο φαΐ των υπολοίπων στρουμφακίων. Στουμfucking idea. Σαν αυτό που μας έριχναν στο φαΐ φαντάροι. Τον πούστη. Ήταν επίσης ο μόνος που είχε γενειάδα ως σοφός της υπόθεσης και επέβαλε στους υπόλοιπους να έχουν μάγουλο φράπα. Αυτά. Νούμερο ντούε.
Στρουμφίτα
Από τοιαύτη την συγκεκριμένη μορφή σίγουρα βγήκε η έκφραση, πούτσες μπλέ. Και εξηγώ. Ενώ όλοι γουστάρανε στρουμφίτα, αυτή πολύ φιλελεύθερη φρόντιζε να μην εμφανίζεται σε κανένα επεισόδιο με μπλέ γκομενάκι. Γιατί άραγε;
Υποθέσεις: Α) Λεσβία; Ε όχι ρε πούστη μου δεν βγαίνει στατιστικώς. Μία είχαν όλη κι όλη κι αυτή να βγεί Πρωτοψάλτη? Δεν πάει. Β) Ανοργκάσμικ; Μπά. Αν κρίνουμε απ τις κινήσεις, τον έψαχνε το λουκουμά της. Είχε νάζι και φωνή που αναστενάζει. Γ) Τους είχε δοκιμάσει όλους πρίν βγεί στο γυαλί η σειρά και κανένα στρουμφ δεν την κάλυψε ανατομικώς; Χμ. Βλέπουμε λοιπόν ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Άρα πούτσες μπλε. Και πώς την έβγαζε; Ιδού το μυστήριο. Στρουμφοδονητής; Σεξ με σκίουρους; Κρυφό γκομενάκι; Ποιός ξέρει. Κατά τ άλλα δεν έκανε και πολλά πράγματα εκτός από το να καυλώνει τους υπόλοιπους όλη μέρα. Άντε κανά φαί έφτιαχνε, αλλά κι αυτό σπάνια, γιατί που να βρεις ταψί για βατομουροσακά να ταΐσεις 100 άτομα; Λειτουργικώς αδύνατο. Πάμε παρακάτω. Ναμπερ Τρε
Δρακουμέλ
Κάτι σαν το Μητσοτάκη σε φάτσα αλλά με τη γκαντεμιά πάνω του.
Δρακουμέλ λοιπόν η Γκαργκαμέλ στη Γαλλική βερσιόν. Το ελληνικό μάρκετινγκ του ονόματος γάμησε όμως, καθώς κατάφερε να συνδυάσει το Δράκουλα με το μάγο Μέρλιν. Υπήρχαν τότε στην ΕΡΤ κάποιοι που δούλευαν. Ήταν που λέτε απαίσιος, άσχημος, άτυχος, ανέραστος, άπορος, άχρηστος και αχώνευτος. Είχε τα επτά Αλφα, τα συστατικά της επιτυχίας ενός αυθεντικού κακού. Ζούσε κι αυτός στο δάσος σ ένα πύργο χρέπι, με μια ψοφόγατα την Ψιψινέλ και είχε σκοπό της ζωής του όχι το γάμο αλλά να βρει το χωριό των Στρούμφ. Τα κατάφερνε ενίοτε αλλά τα 7Α δεν τον άφηναν να προκόψει. Μέγας γκαντέμης. Τρισάλβανη φάτσα. Νεεεεκστ….
Ψιψινέλ
Το ζωάκι του Δρακουμέλ. Είχε και πετ ο κακομοίρογλου, δεν του φτανε που ψωμολύσσαγε. Τες πα. Φιλόζωος. Για το γατί τι να πούμε. Ζαβόγατο. Αντί να πάει να βρεί κανα αρούρι να μασαμπουκιάσει, έψαχνε στρούμφ στο δάσος. Λες κι είχε ξαναφάει κι ήξερε αν είναι νόστιμα. Τι να πεις. Την είχε παραμυθιάσει ο μάστορας όμως, ότι και καλά είναι πολύ γκουρμέ τα μπλέ γαρδουμπάκια και τα έψαχνε εναγωνίως. Ηλίθιο γατί. Αφού έτσι κι αλλιώς ο άλλος τα θελε για να φτιάξει χρυσάφι, πάλι στην πείνα θα ταν. Ζαβό. Την κόβω καμιά μέρα που θα χει μαύρες πείνες ο θείος, να γίνει στιφάδο. Αλλά μπορεί και να τα κακαρώσει πρώτα ο θείος και να αντιστραφεί το μενού. Ίδωμεν.
Γκρινιάρης
Τι παιδί κι αυτό. Όλο κάτι του την έδινε. Οι μαργαρίτες, τα βατόμουρα, ο Σπιρτούλης, ο Δράκουμελ, ο ήλιος, τα ελαφάκια, όλα. Τι μου θυμίζει αυτό. Α ναι. Κουκουέ θα ταν το παλικάρι. Αυτοί που λέτε, όλα τους τη δίνουν και δεν συμφωνούν με τίποτα. Είναι οι μόνοι που σηκώνονται με νεύρα το πρωί κι ας έχουν γαμήσει το βράδυ. Το ίδιο κι ο Γκρινιάρης. Θα μου πείτε, ποιά να τον έπαιρνε με τόση γκρίνια. Εκτός του γεγονότος ότι μία υπήρχε στο χωριό, δεν νομίζω να ανεχόταν και καμία, εύκολα τον διαγωνισμό κρεββατομουρμούρας. Τες πα. Κατά τ άλλα ήρεμο τυπάκι, αν κι έτρωγε βόμβες αβέρτα απ το Χαχανούλη, χέρι δεν σήκωνε πάνω του. Απλά του την έδινε. Σκέτο. Χωρίς μπάτσες. Κρίμα.
Χαχανούλης
Ο ορισμός της γενναιοδωρίας. Κάθε πρωί μόνιμη δουλειά είχε να φτιάχνει αυτοσχέδιες βόμβες σε δωράκι, που έσκαγαν μόλις τις άνοιγες. Και μετά σου λέει, από που έπαιρνε ιδέες η 17 Νοέμβρη. Αφού από παιδιά αυτές τις μαλακίες έβλεπαν. Είχα μια απορία που έβρισκε τα υλικά για τη βόμβα, αλλά δεν την εξέφρασα ποτέ μικρός. Το θεωρούσα λοιπόν φυσιολογικό, να υπάρχει TNT άπλετο μέσα σ ένα δάσος στο Βέλγιο όπου μπλέ μικρά ζωύφια είχαν διδακτορικό στην χημεία. Γαμώ. Τι όμορφο να είσαι μικρός και απονήρευτος. Έτσι λοιπόν έσπαγε τ αρχίδια (και τα μούτρα) ολωνώνε με τα μικρά bomb-gifts που τους έκανε. Και μετά χαχαχα. Ε ρε πούστη ένας Τσακ Νορις που του χρειαζότανε. Αλλά πού. Τες πα. Ο επόμενος.
Προκόπης
Oυφ. Στο Google τον ονομάζει Hefty. Eμείς Προκόπη δεν τον λέγαμε; Δε θυμάμαι. Τον βάφτισα πάντως. Ήταν ο τυπάκος με την τατουαζιά στο αριστερό μπράτσο αλλά Ποπάυ και γενικώς ο σφίχτερμαν της υπόθεσης. Ήταν ο ιδιοκτήτης των Joe Weider του χωριού και στρουμ-φέτες ο ίδιος. Είχε την εντύπωση ότι μπορούσε να πλακώσει στις φάπες τον Δρακουμέλ, άλλα οι υπόλοιποι μπλε τον καρπάζωναν, όποτε το λεγε για να μην κάνει ποτέ τη μαλακία και καταλήξει γαρδούμπα. Το ‘παιζε ενίοτε κι εραστής. Από τα συμφραζόμενα πρέπει να τον είχε σφυρίξει και στην Στρουμφίτα κάποια στιγμή, δεν γίνεται γιατί μια ξανθιά που σέβεται τον εαυτό της διαλέγει τον φέτα πρώτο πρώτο. Άρα, μάλλον η Στρουμφίτα μάλλον τον στ-ρούφηξε που λεν και στου χωριό μ. Αλλά τι εραστής να ‘ταν μαλακίες. Αφού μόνο με μία είχε πάει. Εκτός αν φιστίκωνε τίποτα σκιουράκια στο δάσος. Πολύ πιθανόν και αυτό.
Σπιρτούλης
Παιδί κουμπί, το κατάλληλο άτομο για φάπες. Ο νερντ του χωριού, ξερόλας μέχρι αηδίας, εποφθαλμιούσε την πρωθυπουργία απ’ τον ΑγιοΒασίλη. Αλλά μάλλον θα περιμένει για πολύ γιατί ο μάστορας είναι 600 χρονώ και έχει κι όλα τα φίλτρα για πάρτη του. Έγραφε και ποιήματα μπας και συγκινήσει κανέναν, αλλά τα αυτά, ήταν επιπέδου Τρελαντώνη του καφέ της Χαράς. Ολίγον παπαράκος, ολίγον χέστης, ολίγον καταδότης, είχε όλα τα συστατικά για να του στέλνει δωράκια ο Χαχανούλης αβέρτα. Ο μόνος με πατομπούκαλο και καλά διαβάζω πολύ, αλλά μαλακίες, γύριζε τις σελίδες από σπορ. Ο παππούς τον είχε πάρει πρέφα και δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα για τον στρουμφ-δελφίνο , αλλά δεν του κανε και κάνα μαγικό να του σάξει τη μυωπία. Σοφός ο γέροντας. Φύλαγε τα φίλτρα του να ‘χει για μετά. Κατά τ’ άλλα σε μηδέν υπόληψη από όλους. Αναγκαίο κακό. Τι να κάνεις. Πρέπει να ζήσουν και τα ανίατα. Και θα κλείσουμε γλυκά με το φίλο μας τον…
Μελένιο
Χα. Λείπει ο πούστης απ το πάνελ; Όχι βέβαια. Αυτοί οι gay ρε γαμώτο τι πράμα είναι. Μην δουν TV και δημοσιότητα, μέχρι και στα κόμιξ μέσα χώνονται. Τρανό παράδειγμα ο Μελένιος. Ο gay χαρακτήρας της εκπομπής γιατί κάθε εκπομπή που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να έχει μέσα και έναν. Ο Μελένιος λοιπόν, ανέλαβε να κουβαλήσει το σταυρό αυτόν. Όχι πως του έπεσε άσχημα αφού μέσα σε εκατό αρσενικούς στρούμφους όλο και θα τσιμπούσε το κατιτίς του. Παρφουμαριζόταν όλη μέρα σαν ψόφια 60άρα και είχε στο αυτί λελουδικό αλά Βουγουκλάκη στη Μανταλένα. Μισούσε θανάσιμα τη Στρουμφίτα και είχε σαν όνειρο να τη μεταμορφώσουν σε τριχωτό οικοδόμο. Πάντα την έκανε με ελαφρά από βαριές δουλειές και στην κολώτσεπη είχε μόνιμα ένα καθρεφτάκι. Επειδή ποτέ δεν είδα κολώτσεπη στα στρουμφάκια μάλλον καταλάβατε που έβαζε τον καθρέφτη. Α, ήταν και πθευδοθ. Νομίζω δεν έλεγε το ”ρο”. Τγομεγό.
Αυτά που λέτε καλά μου παιδιά. Ελπίζω να ευχαριστηθήκατε αυτή τη μικρή αναδρομή στα αγαπημένα μας καρτούν. Υπάρχουν βέβαια και άλλοι χαρακτήρες που θα τους αναλύσουμε ενδελεχώς σε επόμενο αφιέρωμα στα γαλάζια αυτά πλασματάκια. Stay tuned!!
