Είχα καιρό να τον δω. Είναι από τους φίλους μου που εκτιμούν το καλό φαγητό, σκέφτηκα να του φτιάξω το αγαπημένο του κέικ σοκολάτα αλλά τελευταία στιγμή το γύρισα σε μπισκότα.
Το καθαρίζουμε προσεκτικά το μπωλ και γλύφουμε και το δάχτυλο στο τέλος. Πιάνουμε κουβέντα για την κρίση. Του εξηγώ τους προβληματισμούς μου, τα θέματα που βλέπω στην επικοινωνία, πόσο με στεναχωρεί που καλοί άνθρωποι βραχυκυκλώνονται με αρλούμπες….
Δοκιμάζουμε τα cookies. Είναι τέλεια. Καθότι τα έκανα μόνο για τους δυο μας, ούτε παιδιά ούτε άλλοι πιο συμβατικοί “πελάτες” τα έψησα όπως τα θέλω εγώ. Μαλακά στην μέση, σχεδόν άψητα. Τέλεια.
“Να σου πω”, κλείνει το θέμα για να αρχίσουμε την ταινία, “καλύτερα να γράψεις για τα μπισκότα στο blog σου. Πιο πολλοί θα το καταλάβουν παρά τα άλλα που λέγαμε τόση ώρα!