The Revenant (Oυσιαστικό)
Ερμηνεία, μετάφραση: Εκείνος που επιστρέφει απ’ τους νεκρούς.
Η δημοσιογραφική προβολή τελείωσε και μόνο μια σκέψη τριγύριζε στο μυαλό μου. Αν ήταν να πεθάνω εκείνη την στιγμή, θα ‘έφευγα’ ευτυχισμένος υπό τους ήχους του Ryuichi Sakamoto (σύνθεση του μελωδικού,σχεδόν απόκοσμου σάουντρακ της ταινίας) και πιστέψτε δεν υπερβάλω καθόλου!
Εμείς… τα ‘αρρωστάκια’ της 7ης τέχνης, που μέρα – νύχτα συζητάμε, τρώμε, πίνουμε, ξυπνάμε, κοιμόμαστε και ονειρευόμαστε σινεμά, ίσως προσμονούμε κρυφά έναν τέτοιο όμορφο και εν μέρει καλλιτεχνικό θάνατο. Μέσα σε μια σκοτεινή αίθουσα. Πριν, κατά ή αν είναι δυνατόν μετά το πέρας μιας αγαπημένης προβολής. Μετά βέβαια και αφού οι σφυγμοί μου επανήλθαν σε κανονικούς ρυθμούς, σκέφτηκα ότι το σινεμά δεν τελειώνει ποτέ και ότι θα είναι καλύτερα να ζήσω έως τα βαθειά γεράματα, απολαμβάνοντας μερικές ακόμη χιλιάδες ταινίες αγκαλιά με την αγαπημένη μου, τρώγοντας ποπ κορν με μασέλες απ’ τα Lidl. Το κάνατε εικόνα; Ρομαντικό ε; Οκ… αρκετά με τα προσωπικά μου τώρα.
Όταν παρακολουθώ μια ταινία για την οποία πρόκειται να γράψω, συνήθως έχω ανοιχτό το κινητό μου και κρατάω σημειώσεις. Όσες μπορώ και προλαβαίνω. Το Revenant δεν μου έδωσε αυτή την δυνατότητα. Σε αρπάζει απ’ τον λαιμό από την πρώτη σεκάνς όπου η μητέρα φύση και οι ιαχές της μάχης κάνουν την εμφάνιση τους και τα μάτια σου γουρλώνουν.Οι κόρες διαστέλονται από την απίστευτη ομορφιά των εικόνων του κορυφαίου της φωτογραφίας, Εμανουέλ Λουμπέσκι, ενώ η κάμερα του Ιναρίτου καταγράφει ασταμάτητα τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, τον Τομ Χάρντυ και τους συντρόφους τους σε μια άνιση σύγκρουση (την λες και σφαγή) με μια φυλή ιθαγενών ινδιάνων στις λασπωμένες όχθες ενός παραπόταμου του Μιζούρι, που όμοια της σε ένταση είχαμε να δούμε χρόνια στην μεγάλη οθόνη!
Στο μυαλό μου ήρθε αυτόματα ένα mix εικόνων από την απόβαση στην ”Διάσωση του στρατιώτη Ράιαν” και τις σώμα με σώμα μονομαχίες στον ”Τελευταίο των Μοικανών”, αλλά σε μια πολύ πιο άγρια,ωμή και αληθινή τους μορφή και σε βαθμό που βέλη, τόμαχωκ, τσεκούρια και βόλια σφύριζουν δίπλα σου, ενώ εκείνη την στιγμή θα ορκιζόμουν ότι κάτι από όλα αυτά πέρασε ξυστά και από τον λαιμό μου στα πρώτα λεπτά της προβολής. Λίγο αργότερα το δέος ολοκληρωνόταν και η φράση/τίτλος ”Πολύ σκληρός για να πεθάνει” έπαιρνε σάρκα και οστά μπροστά στα μάτια μου, ως μια απόλυτα σοκαριστική εμπειρία. Αυτά ως πρόλογος και ως ανάμνηση μιας ασύγκριτης προβολής, ένα όμορφο ηλιόλουστο πρωινό, δυό βδομάδες πριν, στην σκοτεινή αίθουσα του Ιντεάλ.
Το υποψήφιο για 12 Όσκαρ δημιούργημα του Αλεχάντρο Ιναρίτου (με έναν πρόχειρο υπολογισμό θα πάρει 7-8),ερχόταν εδώ και καιρό προς τις αίθουσες μας συνοδευόμενο από ένα σωρό 5άστερες κριτικές στις αποσκευές του. Λέξεις όπως… Έπος, Συγκλονιστικό, Καθηλωτικό και άλλες του ίδιου ύφους και σημασίας αλλά και συγκρίσεις με ταινίες σταθμούς στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως το ‘‘Αποκάλυψη τώρα”, προμήνυαν μια απόλυτη κινηματογραφική εμπειρία και οι Χρυσές Σφαίρες δύο βδομάδες πριν, επιβεβαίωσαν πέρα από κάθε αμφισβήτηση το αυτονόητο. Ότι δηλαδή, μιλάμε ξεκάθαρα για την ταινία της χρονιάς. Χρυσή σφαίρα Καλύτερης ταινίας, Σκηνοθεσίας αλλά και Ερμηνείας για τον Ντι Κάπριο ενώ παράλληλα ολόκληρος σχεδόν ο κινηματογραφικός πλανήτης βρίσκεται στο πλευρό του για την κατάκτηση της κορυφής στα Όσκαρ, σε έναν μήνα από τώρα για πρώτη φορά στην εντυπωσιακή καριέρα του. Πάμε στο ζουμί τώρα.
Η Επιστροφή είναι μια θρυλική, ανυπέρβλητη ιστορία προδοσίας, επιβίωσης, ηρωισμού και εκδικητικής μανίας, ενώ παράλληλα είναι η πιο ακραία και συναρπαστική περιπέτεια που είδαμε εδώ και πολλά χρόνια. Επαναλαμβάνω… Εδώ και πολλά χρόνια!
Έχει όλα τα συστατικά μιας ιστορίας της Άγριας Δύσης με μοναδική ατμόσφαιρα εποχής, ενώ παράλληλα είναι και ένα μοναχικό ταξίδι αυτογνωσίας αλλά και σεβασμού προς την εξωπραγματική δύναμη της φύσης. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η ταινία πέρα από όλα τ’ άλλα, είναι και ένας ύμνος στην μαμά φύση και στις απίστευτες ομορφιές της αλλά στην αντίπερα όχθη και στους κινδύνους που κρύβει.
Υπόθεση:
Βρισκόμαστε στα 1823 στην αχαρτογράφητη τότε περιοχή της Μοντάνα και της Β.Ντακότα και στις όχθες του ποταμού Μισούρι. Κυνηγοί-παγιδευτές θηραμάτων μιας εταιρίας δοκιμάζονται υπό ακραίες καιρικές συνθήκες αλλά και με τον φόβο ιθαγενών, που υπερασπίζονται την γη και τα αγαθά τους! Ο πιο αξιόλογος εξ αυτών, ο ιχνηλάτης Χιού Γκλας, έρχεται αντιμέτωπος με μια αρκούδα η οποία προστατεύει τα μικρά της και η οποία τον κατακρεουργεί (η σκηνή γράφει ήδη την δική της κινηματογραφική ιστορία και θα σας σοκάρει όσο λίγες). Ο θάνατος του θεωρείται σχεδόν βέβαιος και ενώ αυτός ψυχορραγεί, δύο εκ των συντρόφων του, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, παρέα με τον ιθαγενή γιό του, αποφασίζουν μετά από άνωθεν εντολή αξιωματικού, να φροντίσουν για την ταφή του. Τα πράγματα όμως παίρνουν μια διαφορετική τροπή όταν ένας εξ αυτών, ο Τζων Φιτζέραλντ, αποφασίζει να τον θάψει ζωντανό και να τον εγκαταλείψει.
Η επική Οδύσσεια του Χιού Γκλας μόλις ξεκινά. Ως άλλος Λάζαρος, θα επιστρέψει από τον τάφο. Η δίψα του και η αποφασιστικότητα για ζωή και λυτρωτική εκδίκηση, είναι η προσωπική του Ιθάκη αλλά ταυτόχρονα και η κόλαση όλων όσων τον αδίκησαν. Εν κατακλείδι, ο οπτικό ακουστικό αριστούργημα του Ιναρίτου,είναι με διαφορά από την δεύτερη,η καλύτερη ταινία που είδαμε φέτος σε όλα τα επίπεδα και μας καθήλωσε όσο λίγες στην ιστορία του σινεμά.’Είναι ένας ύμνος στην ανθρώπινη θέληση που ξεπερνά τα συμβατικά όρια και φτάνει σε πραγματικά δισθεώρητα μεγέθη..κόντρα σε κάθε είδους κακουχία.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο υπόκειται σε καταστάσεις και ζόρια τα οποία είχαμε καιρό να δούμε να τραβάει σταρ τέτοιου βεληνεκούς και γι αυτό τον λόγο κυρίως, πέρα από την ανατριχιαστική του ερμηνεία , θα κερδίσει το πρώτο και πολυπόθητο Όσκαρ του (η σκηνή που τρώει ωμό συκώτι βουβαλιού σε πολικές θερμοκρασίες,καταγράφει και την πραγματική αντίδραση του,είναι μία από τις πολλές ακραίες σκηνές της ταινίας).
Πανάξιος παρτενέρ του ο απίστευτα ταλαντούχος και αγαπημένος μας Τομ Χάρντυ, ως Νέμεσις και ως η άλλη πλευρά ενός νομίσματος που ονομάζεται ανθρώπινη φύση.
Μαζί και οι δύο είναι το γιν και το γιανγκ. Το απόλυτο καλό ενάντια στο υπέρτατο κακό, πού όσο κι αν διαφέρουν δεν παύουν ποτέ να τέμνονται, να αλληλοεξαρτώνται αλλά και να ‘τρέφουν’ το ένα το άλλο. Η αγάπη, απέναντι στο μίσος. Η ευγένεια, κόντρα στην ύβρη. Ο σεβασμός για τον συνάθρωπο, σε αντίθεση με το προσωπικό συμφέρον. Είναι εν τέλει το ίδιο μας το DNA που βλέπουμε στην μεγάλη οθόνη με όλα τα κύρια χαρακτηριστικά του. Με όλα αυτά που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε απ’ όλα τα υπόλοιπα θηλαστικά και όντα του πλανήτη, αποδεικνύοντας τις έμφυτες ιδιότητες του είδους μας. Θετικές ή αρνητικές.
Να μη ξεχάσω να αναφέρω εδώ τις εξωπραγματικά δύσκολες και αληθινές συνθήκες στις οποίες έλαβαν μέρος τα γυρίσματα. Θερμοκρασίες υπό το μηδέν, κινηματογράφηση σε πραγματικό φως και μόνο για λίγες ώρες της ημέρας, αλλά και κακουχίες οι οποίες ‘χτύπησαν΄καστ και συνεργείο που υπέμεινε τα πάνδεινα και που ως αποτέλεσμα έκαναν την ταινία όχι απλά να φαίνεται αληθοφανής, αλλά κυριολεκτικά να είναι ότι πιο αληθινό αλλά και σχεδόν ποιητικό μας έδωσε ο παγκόσμιος κινηματογράφος τα τελευταία χρόνια!
Πρόβλεψη δεν θα κάνω για τα Όσκαρ, γιατί θα είναι σαν κλέβω εκλησία. Η ταινία εκτός τρομαχτικού απροόπου θα σαρώσει και ο Ιναρίτου ίσως γίνει ο πρώτος σκηνοθέτης 75 χρόνια μετά τον Τζων Φορντ (αν θυμάμαι καλά), που back 2 back με το περυσινό, μαγικό Birdman, έχει κερδίσει δύο σερί βραβεία σκηνοθεσίας και γιατί όχι… καλύτερης ταινίας!!
Είδωμεν…
Τέλος, για τους λάτρεις της μυρωδιάς των βιβλίων και του γυρίσματος των σελίδων, να πω ότι τα πραγματικά γεγονότα της ζωής του Γκλας που ενέπνευσαν την ταινία είναι ένα μοναδικό ανάγνωσμα 340 συναρπαστικών σελίδων από τον Μάικλ Πάνκ – το καθάρισα σε δύο ώρες – σε μετάφραση Ιλάειρας Διονυσοπούλου και κυκλοφορεί από την Key Books (Βιβλία για ανοιχτά μυαλά) ενώ έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις σπουδαίοτερες ιστορίες γραμμένες για την Άγρια Δύση του 190υ αιώνα!
Απολαύστε το τρέιλερ και ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ φίλο και εραστή του αψεγάδιαστου σινεμά που δεν θα παραβρεθεί σε κάποια σκοτεινή αίθουσα (δεν είναι όλα για ξεφτιλισμό στον βωμό του download και μιας εύκολης, οικτρής προβολής στο λαπ τοπ), ώστε να απολαύσει αυτό το μοναδικό υπερθέαμα.
Αυτή την υπέροχη σινέ – εμπειρία όπως ακριβώς της αξίζει. Στο μέγιστο δηλαδή και ως έναν οργασμό για τις αισθήσεις. Ως μια απόλυτη μυσταγωγία ήχων, εικόνων και συναισθημάτων.
Καλές προβολές φίλοι και φίλες.
