Όχι, δεν μιλάω για την Eurovision. Αν και εκεί έχει αναλυθεί εκτενώς πως αλληλουποστηριζόμαστε. Οι λεγόμενες “ειδικές σχέσεις” στην διεθνή διπλωματία πάντα με ιντριγκάρουν. Για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, στο “ελληνικό νησί” έρχονται εκλογές σε λίγο. Πολλοί λένε ότι μόλις φύγει ο Χριστόφιας θα αρχίσει τρελό φαγοπότι ιδιωτικοποιήσεων.
Δεν είναι λόγω κρίσης. Ποτέ δεν ασχολιόμασταν με δαύτους. Ας είμαστε ειλικρινείς. Πόσοι έχετε επισκεφτεί την Κύπρο; Πόσοι έχετε φίλο Κύπριο; Πόσοι έχετε κάνει δουλειές με την Κύπρο; Ας αφήσουμε στην άκρη την “αυτονόητη” κοινή ιστορία. Σε όλη την Μεσόγειο κάποτε ήταν έντονο το ελληνικό στοιχείο. Πιο ελληνική είναι ίσως η Σικελία ή τα παράλια της Μικράς Ασίας αν το δούμε έτσι.
Αλλά τους αγαπάμε. Και έτσι πρέπει. Έχουμε “άρρηκτους και στενούς δεσμούς”… ναι, καλά. Τόσα χρόνια βοηθάμε σε θέματα άμυνας της Κύπρου. Το συζητάμε ποτέ; Η Ελλάδα κάνει τρελά (για το μέγεθός της) 
έξοδα σε στρατιωτικές δαπάντες στις οποίες περιλαμβάνεται και η άμυνα της Κύπρου. Είδαμε πόσο καλά το κάναμε το ’74 φαίνεται και αποφασίσαμε ότι αξίζει τον κόπο; Αν ρωτήσεις κάποιον “τι παράγει η Κύπρος;” θα σου πει πορτοκάλια και διαπλοκή. Όλοι έχουμε την έντονη υποψία ότι βασικά ξεπλένουν μαύρο χρήμα ή μεταπουλάνε για το Ισραήλ. Αλλά τουμπεκί…
Οι τράπεζές μας, ναυάγησαν και τις Κυπριακές. Η Κύπρος μπήκε και σε αυτή σε Μνημόνιο. Ασχολήθηκε κανείς απεδώ με όλα αυτά; Είναι τόσα τα προβλήματά μας από την κρίση, ώστε η Κύπρος να μην μνημονεύεται ούτε στα ψιλά των εφημερίδων; Βρέθηκαν κοιτάσματα. Οι πιστωτές της Κύπρου πιέζουν να γίνει αγωγός προς την Τουρκία για να αρχίσει η εισροή εσόδων πιο γρήγορα. Που είναι οι εθνικιστές μας να σπείρουν τον τρόμο για την Νέα Τάξη Πραγμάτων;
