Παρακαλείται θερμά η κυβέρνηση να μην προσάπτει το επίθετο Λευκός σε κάτι που έχει πάντα θετική σημασία.
Τι πα να πει Λευκή Μέρα; Λευκή Νύχτα; Λευκή εβδομάδα;
Γιατί όχι Μαύρη Μέρα; Γιατί αυτός ο κοινωνικός ρατσισμός ακόμα και στις μέρες γαμώτι; Εμείς οι Μαύροι σε άλλο χρώμα πηγάδι κατουρήσαμε;
Γιατί στην ουσία Μαύρη είναι η κάθε μέρα, αν σκεφθείς ότι δεν θα έχει ο Έλληνας μία να πα να δει το Λευκό Χιόνι και να κυλιστεί στις βουνοπλαγιές τις κάτασπρες. Τι Ψηλά Βουνά και κουραφέξαλα, μου πλασάρετε; Εδώ στους πρόποδες και πάλι σταλακτίτης μου έχει γίνει η μύξα…
Ας βάλει άλλη απόχρωση ρε παιδί μου. Δε μπορούσε να τις πει Κόκκινες; Αφού το κόκκινο πανί θα γίνει, της διαμάχης το κάγκελο θα παίξει στα σπίτια και τα νοικοκυριά, που όλα τα δημοτικό – γυμνασιο-λυκειόπαιδα θα ζητάνε από τους έρμους χαμηλόμισθους, άμισθους, άνεργους γονείς, να πάνε για σνόουμπορντ, γιατί κουράστηκαν και αυτά, θένε να πάνε να ξεσκάσουν, κοντά στη φύση.
«Ένα τριήμερο, έχω ρε μάνα, που όλη μέρα, μαθαίνω για το Βυζάντιο, και έχω και τους δεκαδικούς και τα προβλήματα και τα βιολιά και τις κιθάρες, και αγγλικά, γαλλικά, κινέζικα, που έφαγα τα νιάτα μου να διαβάζω ολημερίς και ολονυχτίς. Δε δικαιούμαι και εγώ ο μαθητής διακοπές τον Μάρτη;»
Για τέτοια σκηνικά σου μιλάω.
Το κόκκινο λοιπόν το κρατάμε.
Παρόλο που είναι παρεξηγημένο το ροζ, θα μπορούσε να τις ονομάσει και Ροζ μέρες. Γιατί, με όλον αυτό τον τζερτζελέ που θα δημιουργηθεί (τα παιδιά να μην πάνε σχολειά, οι γονείς να δουλεύουν, τα παιδιά να τεμπελιάζουν – ως γνωστό ποτέ δεν κάνουμε επαναλήψεις στις διακοπές μας- οι γονείς να αφηνιάζουν, να ψάχνονται να τα αφήσουν σε γιαγιάδες, παππούδες, να σιχτιρίζουν οι γιαγιάδες και οι παππούδες… δεν έφθαναν τα Χριστούγεννα και το Πάσχα που τους τα κρατάνε, τώρα θα φορτωθούν και τα Μαρτιάτικα; Του Μάρτη τα πενθήμερα; Τα παιδιά να γκρινιάζουν: η φίλη μου έχει κλείσει στα Καλάβρυτα, γιατί να μην πάω και εγώ;) Σεξ δεν το λες; Το λες!
Το κρατάμε και το ροζ, συνεπώς.
Υπάρχουν και άλλα χρώματα anyways, φίλοι της κυβέρνησης, φωστήρες του Ελληνισμού που νομίσατε ότι δεν πηγαίνουμε διακοπές γιατί είναι ανοιχτά τα σχολεία και ανησυχούμε μήπως χάσουν τα παιδιά το ρυθμό τους.
Λες και χρειάζεσαι να πας για σκι στο Καιμάκ Τσαλάν που έχεις μάθει να επιβιώνεις σε πολικές θερμοκρασίες μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Που κυκλοφορείς με ισοθερμικά καλτσάκια, κιλοτάκια, σωβρακάκια, παντούφλες και κουβέρτες ως μπέρτα, που γίνεσαι ο ίδιος ο Ice Man και η Ice Woman και κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ψυχρότητα σου λέει μετά στα ζευγάρια… άντε και ξεπέρασες την κατάθλιψη που σε πλακώνει μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του μήνα όταν τελειώσει το ρευστό, ενώ δε λένε να τελειώσουν οι λογαριασμοί. Άντε και σήμερα βρήκαν το δρόμο τους τα λεξοτανίλ και έχεις τα κέφια σου για έρωτα… πώς να αποδώσει το έρμο το όργανο μέσα στην παγωνιά, ξεπερνώντας τους τόνους φλις, ώστε να πιάσει λίγο μπούτι μεριά και να ισιώσει; Που να τους μαραθεί ο έρωτας, στα διάλα συγχύστηκα ο Μαύρος!
Σε μία χώρα που παίζουμε με τα χρώματα, μπας και δούμε άσπρη μέρα, μην περιμένεις την καθαρά Δευτέρα για να βρεις αυτό το κάτι που θέλεις, που θα σε κάνει σαν τρελή να με θέλεις…
Μην περιμένεις χιόνι σκι και ξεσκί για να ξεδώσεις γιατί τα πάντα εξαρτώνται από τις δόσεις… εσύ έχεις να δώσεις;
Είτε στις πούνε μωβ, κίτρινες, πουά και λουλουδάτες, να θυμάσαι πως Μαύρη είναι οι νύχτα στα βουνά παρόλο που στους κάμπους πέφτει χιόνι… Μαυρή είναι η ζωή, βράδυ, πρωί, για συντροφιά μια συννεφιά, υπομονή, υπόμονή…
Πόσο ακόμα;;;
