«ΟκτώΜβριος λέγεται ο γνωστός σε όλους μήνας Οκτώβριος εις την κομμουνιστικήν διάλεκτον» διαβάζω στην Φρικηπαιδεία, όπως επίσης ότι «είναι ένας μήνας του χρόνου κατά τη διάρκεια του οποίου ωριμάζουν τα ορθογραφικά λάθη και οι αποβολές στα σχολεία.» Ο Οκτώμβρης είναι σίγουρα η χαρά της επιμελούς διορθώτριας. Κατεξοχήν πεδίο γλωσσικού ιμπεριαλισμού.
Αν και είμαι εξαιρετικός στην ορθογραφία, από την πρώτη φορά που μου είπαν τον «σκέτο» Οκτώβρη, ενστικτωδώς αντέδρασα. Δεν μου ακούγεται σωστό. Καθότι μισός Άγγλος προσπάθησα να το ρίξω εκεί το φταίξιμο. Μήπως έχω “λάθος” ακούσματα;
Αλλά από τα Αγγλικά μου ήρθε και η λύση του γρίφου και συγκεκριμένα από την λέξη “sandwich”. Πολλοί ξέρουν πλέον την ιστορία του Λόρδου που πρωτοσκέφτηκε να βάλει ζαμπόν και τυρί μέσα σε μια φρατζόλα για να έχει κάτι να τρώει όλη μέρα που κυνηγούσε πάπιες στο δάσος. Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι η προφορά της λέξης «sandwich” έχει συχνά και ήχο «μ». Σαν το σάντουιτς, το «μ» μπαίνει ανάμεσα στις δυο φέτες του «ντ» και του «ι». Σαν τον Οκτώμβριο πετάγεται κι ας μην το θες.
Πάει το στόμα σου.
Σαν γενική αρχή, αν παρατηρήσετε το σχήμα του στόματός σας όταν εκφέρετε φωνήεντα, ουσιαστικά απλά περνάει αέρας. Αντίθετα στα σύμφωνα ο αέρας εμποδίζεται. Κάντε ένα «ααααεεεειιιιιοοοοο», κατά προτίμηση χωρίς ανθρώπους γύρω σας γιατί θα σας στραβοκοιτάξουν. Απλά ξεφυσάτε αλλάζοντας θέση την γλώσσα και άλλα πράγματα για να δημιουργηθούν οι ήχοι. Τώρα ξεκινήστε οποιαδήποτε λέξη από «π». Σταματήσατε τελείως τον αέρα με τα χείλια σας πριν εκραγούν με την εκφορά του «π».
Ας γυρίσουμε στο sandwich όμως. Αν αρχίσετε έτσι με αυτόν τον ίδιο τρόπο να εκφέρετε αργά και χορταστικά «όντως» θα δείτε ότι αρχίζετε με στρογγυλά χείλη για το «ο» τα οποία πάνε λίγο μπροστά για να έρθει η γλώσσα να κολλήσει στα δόντια για το «ντ» και να πεταχτούν έξω τα δόνια καθώς τραβιούνται πίσω τα χείλη σχεδόν σαν χαμόγελο. Ξαναπάνε μπροστά στο «ω» και ξαναπάνε πίσω στο «ς». To «sandwich” το προφέρουν πολλοί «samwich” επειδή καθώς πάνε από το «α» στο «ντ» το στόμα τους νιώθει ήδη έτοιμο να πει «μ» καθότι είναι σχεδόν ίδια η θέση. Αν δεν σας κοιτάνε περίεργα άνθρωποι στο γραφείο καθώς το διαβάζετε αυτό το άρθρο ως τώρα, κάντε εναλλάξ «μ» και «ντ» μερικές φορές.
Ε, λοιπόν το ίδιο γίνεται και με τον Οκτώμβριο. Πείτε μερικές φορές αργά «ωωωωβρι» και μετά απολαύστε ένα ωραίο «ωωωωμβρι». Ποια η διαφορά; Ένα μικρό φιλί των χειλιών και έχει μπει το «μ» στον «Οκτώμβριο». Καθώς γυρνάει να κλείσει μετά το «ωωωω» ή θα κλείσω ανεπαίσθητα για ένα «μ», έτσι γιατί είμαι αγαπησιάρης, ή θα αναγκάσω τα χείλη μου να γυρίσουν για να κάνουν το «β» χωρίς να συναντηθούν. Είναι πιο εύηχο όμως με «μ» και το στόμα μου πιο χαρούμενο από το φιλί αυτό. Γεμίζει το στόμα μου χορταστικά.
Η γλώσσα είναι και πάντα ήταν πεδίο αντιπαράθεσης επειδή προσφέρεται για διάφορες ομάδες να καταπιέσουν μέσα από αυτή. Το είδος εκνευριστικού εξυπνάκια που θα σε διορθώσει με αλαζονεία αν πεις «Οκτώμβριος» σχεδόν σίγουρα δεν έχει σκεφτεί ούτε τις μισές από τις παραπάνω απλές γλωσσολογικές παρατηρήσεις. Αξίζει να προσπαθούμε να διατηρούμε την ιστορία μας με νύχια και με δόντια μερικές φορές. Αλλά η γλώσσα είναι ένα πολύ δυναμικό εργαλείο επικοινωνίας. Είναι κρίμα να την απολιθώνουμε μόνο και μόνο για να κάνουμε τους έξυπνους.
Comments are closed.