Γράφοντας γιά τό Natrum mur. μου έρχεται στό νοϋ τό κοινό κρυολόγημα. Είναι πραγματικά περίεργο τό πόσο έλαφρά άντιμετωπίζει ή ιατρική αύτή τήν πάθηση πού όμως είναι συχνά τό άρχικό αϊτιο πολλών άλλων άσθενειών, ένώ παράλληλα έχει σάν άποτέλεσμα τήν άπώλεια έκατοντάδων χιλιάδων ώ- ρών δουλειάς, γιατί συχνά ό πάσχων άπέχει άπό τήν έργασία του. Τά κρυολογήματα δέν θά πρέπει νά καταστέλλονται, παρά μόνο μέ ομοιοπαθητικά φάρμακα. “Ενας παλιός γιατρός μου είχε πει κάποτε: «Λέω στούς άσθενείς μου ότι θέλει τρείς μέρες γιά νά έπωασθεί, τρεϊς μέρες θά πρέπει νά τό ύποφέρουν καί τρείς μέρες χρειάζονται γιά νά φύγει». Σίγουρα είναι καλύτερο νά έχει κανείς αύτή τή φιλοσοφία άπό τό νά δίνει στούς άρρώστους του άσπιρίνες ή πενικιλλίνη γιά νά πέσει ό πυρετός, τή στιγμή πού αύτός ό πυρετός είναι ό τρόπος μέ τόν όποιο ή Φύση έξαλείφει τήν μόλυνση άπό τόν οργανισμό.
Τά κρυολογήματα μπορεί νά προκληθούν άπό λοιμώξεις, συναισθήματα, κρύωμα, ύπερκόπωση, άνη- συχία, ή άπό τήν τάση τοϋ άσθενή νά κρυολογεί λόγω χρόνιας καταροής/” Αλλες αιτίες είναι ή ύγρασία σέ ένα άκατάλληλο περιβάλλον ή τό νά μή ντυνόμαστε σωστά – οί περισσότεροι άνθρωποι φορούν πάρα πολλά ρούχα.
Οί ομοιοπαθητικοί έχουν τουλάχιστον μιά δωδεκάδα φάρμακα πού σταματούν τό κοινό κρυολόγημα. Τό Aconite είναι τό καλύτερο φάρμακο γιά τήν άρχή τοϋ κρυολογήματος γιά τόν Aconite τύπο άνθρώπου, πού είναι συνήθως πληθωρικός καί άγχώδης καί πού, κατά πάσα πιθανότητα, έχει κρυώσει περιμένοντας τό λεωφορείο στόν κρύο άέρα. Τό Allium cepa είναι καλό γιά τήν ξαφνική καταρροή μέ μεγάλη έκροή
άπό τήν μύτη.
Τό Arsenicum alb. βοηθά σέ περιπτώσεις άραιάς ύδατώδους ροής πού ξεγδέρνει τό πάνω χείλος, καθώς έπίσης καί στά κρυολογήματα όπου ή μύτη είναι βουλωμένη καί δέν άνοίγει μέ τό φτάρνισμα. Τό Na- trum mur. χρησιμοποιείται γιά τόν συναισθηματικό τύπο κρυολογήματος πού συνοδεύεται άπό έντονο ύδατώδες φτάρνισμα. Είχα μιά άσθενή πού πάθαινε τέτοιο κρυολόγημα κάθε φορά πού καυγάδιζε μέ τόν άντρα της.
Τό Dulcamara άνακουφίζει έκεινα τά κρυολογήματα πού συμβαίνουν μέ τόν κρύο ύγρό καιρό στήν άρχή τοϋ χειμώνα καί πού συνοδεύεται άπό ρευματισμούς καί κόκκινα έρεθισμένα μάτια.
Τό Gelsemium δίνεται σχεδόν αύτόματα ότ^ν ό άσθενής τηλεφωνήσει λέγοντας πώς νιώθει ότι έχει άρπάξει γρίπη καί πονά σ’ όλα του τά κόκκαλα. Τό Nux vomica είναι γιά κρυολόγημα μέ ξηρό καιρό, όταν ό άσθενής είναι εύερέθιστος, έχει ρίγη, έντονο φούσκωμα καί δυσανασχετεί.
Ό Phosphorus είναι χρήσιμος γιά τά κρυολογήματα πού σταματούν καί ξανάρχονται σέ άσθενεϊς πού είναι ψηλοί, εύαίσθητοι, κοκκινομάλληδες, μέ στενό στήθος οί όποιοι έχουν συνήθως χαμηλή άντίσταση στούς στρεπτόκοκκους, προϊστορία άμυγδαλίτιδας, οστρακιάς καί πολλών ρινοραγιών.
Τό Hepar sulph. είναι καλό φάρμακο γιά τόν άσθενή πού άρχίζει νά φταρνίζεται μέ τούς κρύους άνέμους. Έδώ ή ροή της μύτης είναι στήν άρχή ύδατώδης, άλλά γρήγορα γίνεται παχύρευστη. Τό Kali bich. είναι κατάλληλο γιά τις περιπτώσεις πού ή ροή γίνεται λιπαρή καί σκληρή καί βγαίνει σέ μακριές ίνες. Ή Pulsatilla καί ή Sepia είναι καλά φάρμακα γιά τήν καταρροή, άλλά μόνο γιά τά άτομα πού άνή- κουν στόν τύπο αύτών των φαρμάκων.
Τό Bacillinum είναι εξαιρετικό προϊόν νόσου πού χρησιμοποιείται σά φάρμακο γιά τήν έξάλειψη των καταλοίπων μιας επίμονης καταρροής, ένώ ό Cist us canadensis είναι ένα καλό (άλλά παραμελημένο) φάρμακο γιά τόν μεταρινιαϊο κατάρρουν (καταρροή άνάμεσα στή μύτη καί τόν λαιμό), ιδιαίτερα άν ό άσθενής έχει όρεξη γιά τυρί.
Τά περισσότερα άπ’ αύτά τά φάρμακα μπορούν νά μελετηθούν εύκολα, καί άν πάρει κανείς μιά καλή ιδέα γιά τούς τύπους τών άσθενών στούς όποιους δροΰν καλύτερα, μπορεί νά κάνει καλή δουλειά μέ οποιαδήποτε άπ’ αύτά, μέ δραστικότητα 30. “Αν ό άσθενής κρυώνει φοβερά καί δέν μπορεί νά ζεσταθεί, μιά δόση Camphor 30 μπορεί νά άποτρέψει ένα κρύωμα” άν αύτό τό κρύο οφείλεται σέ άπροσδόκητο βούτηγμα σέ κρύο νερό, θά πρέπει νά καταφύγουμε στήν Bel lis.
Οί άσθενείς πού δέν άντιδροϋν σέ κανένα άπ’ αύτά τά φάρμακα, είναι τοϋ τύπου πού ύποφέρουν άπό χρόνια καταρροή, πού έχουν κάνει έγχείριση στό διάφραγμα, έχουν βγάλει τίς άμυγδαλές καί τούς άδε- νοειδείς, καί τούς έχουν άφαιρέσει κάθε διαθέσιμη έπιφάνεια βλεννογόνου έπιστρώματος της μύτης. “Αν αύτοί οί άτυχοι άνθρωποι άρπάξουν μόλυνση άπό κάποιο ίό, έπειδή δέν ύπάρχουν πιά οί πρώτες άμυνες τοϋ οργανισμού γιά νά τήν άντιμετωπίσουν, τό πρόβλημα προχωρεί πιό πέρα.
‘ Η άλλεργική καταρροή (άπό τήν είσπνεόμενη σκόνη χόρτου) – οξεία ρινίτιδα – φαί/£ται άπλή ύπόθε- ση, άλλά είναι δύσκολο νά άντιμετωπισθεί γιατί είναι μιά άλλεργία πού μπορεί νά ένεργοποιηθεί άπό τή γύρη, τά ζώα, τό φως τοΰ ήλιου, ή τήν θερμοκρασία. Σ’ αύτούς τούς άσθενείς, δίνω στήν άρχή της έπο- χής καί στις άρχές τοΰ ‘ Ιούνη μιά προληπτική δόση Timothy grass καί στόν ένδιάμεσο καιρό ψάχνω γιά τό ίδιοσυγκρασιακό τους φάρμακο. Γιά τις γυναίκες, είναι εκπληκτικό τό πόσο συχνά τό φάρμακο αύτό είναι τό Natrum mur. Οί άντρες άπό τήν άλλη μεριά, άνήκουν στόν ψωρικό τύπο καί χρειάζονται Sulphur, Calc. carb., καί Lycopodium σ’ αύτή τή σειρά.
Ό Δρ. W. Ritchie McCrae έχει πει τά έξης γιά τό κοινό κρυολόγημα:
Κατά τήν άσκηση της ‘ Ομοιοπαθητικής συναντάμε κατ, έπανάλειψη ένα ενδιαφέρον φαινόμενο. Αναφερόμαστε στό κοινό κρυολόγημα. Δέν ισχυριζόμαστε ότι ή ‘Ομοιοπαθητική κατέχει τό μυστικό τής θεραπείας του. “Οπως φαίνεται, τό κρυολόγημα είναι μιά έκδήλωση τής άντίστα- σης ενός ύγιοϋς άτομου. “Οταν ένα άτομο περνά άπό τή φάση τής έξάλειψης μιας τέτοιας μόλυνσης έχει πολύ μικρές ή άνύπαρκτες διαταραχές στή γενική του υγεία καί μπορεί άνετα νά συνεχίσει τήν κανονική του ζωή. Τό έν- διαφέρον σημείο είναι ότι πολύ συχνά, διάφοροι άσθενείς άναφέρουν ότι, κάνοντας άγωγή μέ ένεργοποιημένα φάρμακα γιά συνηθισμένα καθημερινά προβλήματα, όχι κατ’ άνάγκην άναπνευστικές παθήσεις, διαπιστώνουν προς* μεγάλη τους χαρά καί κατάπληξη ότι δέν ύποφέρουν πιά άπό τά συνηθισμένα περιοδικά κρυολογήματα.
Αύτό μπορεί νά φαίνεται σάν μιά μικρή λεπτομέρεια στήν άσκηση τής ιατρικής, άλλά δείχνει έπίσης τίς εύρεί- ες ίδιοσυγκρασιακές έπιδράσεις τής καλής θεραπείας. Είναι ένας θεμέλιος λίθος στό οικοδόμημα τής προληπτικής ιατρικής. “Αν τά δυναμοποιημένα φάρμακα έχουν αύτή τήν έπιτυχία σέ κάτι πού θά μπορούσε νά χαρακτηρισθεί σάν μικρή λεπτομέρεια, γιατί νά μή θεωρήσουμε ότι ή ώφέλειά τους άπλώνεται σέ πολλές, άν όχι όλες, τίς άλλες πλευρές τής άσθένειας;
(British Homoeopathic Journal, Ιούλης 1961)
Δέν μπορούμε νά άφήοουμε τό θέμα τοϋ κοινού κρυολογήματος χωρίς νά πούμε κάτι γιά τόν βήχα.
Ολοι έχουμε τά εύνοούμενα φάρμακά μας γιά τό βήχα, πού σήμερα φαίνεται νά είναι πιό διαδεδομένος άπό ποτέ άλλοτε, θυμούμαι έναν παλιό ομοιοπαθητικό πού κάποτε είπε: «”Εξι φάρμακα ύπάρχουν γιά τόν ξερό βήχα: Aconite, Belladona, (“Ατροπος ή δελεαστική), Bryonia, Nux vomica, Phosphorus, Rumex (λάπαθο). Καί γιά τό χαλαρό, ύγρό βήχα: Pulsatilla, Sepia, Stannum (Κασσίτερος), Calca- rea, (άσβεστόλιθος), Kali carbonic urn (άνθρακικό κάλιο) καί Kali bichromicum (διχρωμικό κάλιο).
Αύτός είναι ένας πολύ ώραίος καί ξεκάθαρος διαχωρισμός, πού θά έντυπωσίαζε τούς φοιτητές πού τούς άρέσουν οί συντομίες, άλλά δέν είναι καλή ομοιοπαθητική, γιατί ποτέ δέν πρέπει κανείς νά δίνει φάρμακα γιά ένα μοναδικό σύμπτωμα, άλλά γιά τό σύνολο τών συμπτωμάτων. Γιά παράδειγμα, θυμάμαι έναν άσθενή πού είχε κόκκινα μάτια, φταρνιζόταν, μιλούσε βραχνά καί είχε τό είδος τοϋ βήχα πού βγάζει λίγο φλέγμα μέ μεγάλη προσπάθεια. Τοϋ έδωσα Senega (πολύγαλον τής Βιργινίας), πού δέν είναι άπό τά σπουδαία φάρμακά μας ένάντια στό βήχα, άλλά τοϋ έφερε μεγάλη άνακούφιση μέσα σέ μιά μέρα.
