Και ναι ξημερώνει ο Θεούλης την ημέρα, άλλοτε ηλιόλουστη και ζεστή, άλλοτε μουντή και βροχερή, όπως κι αν ξημερώσει, όμως, για να την κάνεις καλύτερη, την θέλη την καλημέρα της.
Καλημέρα στο παιδί σου καθώς το ξυπνάς φιλώντας το στο μέτωπο – γιατί μεταξύ μας, εμείς οι προ-εφηβείας γονείς δε θα έχουμε και πολλά τέτοια ενσταντανέ ακόμα, θα γυρνάει πλευρό το καμάρι μας και δε θα σηκώνεται από το κρεβάτι ούτε με κανονιοβολισμούς ούτε με ρήψη πυραύλων. Κι όσο για φιλί, περάστε την 1η του επόμενου μηνός.
Καλημέρα στο σύντροφο, καθώς κοιμάσαι δίπλα του και του αφήνεις ένα απαλό φιλί στο λαιμό, έχοντας περάσει το βράδυ στην αγκαλιά του. Έστω κι εσύ που κοιμήθηκες πλάτη ή τούρλωσες τα πισινά σου έναντι των δικών του, ε κάποιο τρόπο θα βρεις να πεις την καλημέρα σου. Καλημέρα με μια μοσχομυροδάτη κούπα καφέ.
Καλημέρα στον αναποδιασμένο συγκάτοικο της πολυκατοικίας, που και πάνω του να πέσεις θα την μουρμουρίσει μέσα από τα δόντια του ή άλλη φορά θα στριμωχτεί μαζί σου στο ασανσέρ, έχοντας καταναλώσει ό,τι κυκλοφορεί σε σκόρδο σε όλη την Αττικοβοιωτία. Τι να κάνει κι εκείνος. Παγωμένη καρδιά έχει κι ίσως η καλημέρα να λιώσει κανα παγάκι… λέμε τώρα.
Καλημέρα στην κοπέλα που θα σου φτιάξει τον καφέ, και ναι μπορείς να της την πεις και με κλειστό το ένα μάτι. Καλημέρα στον κύριο με τα κουλούρια στην έξοδο του σταθμού και μια για τον οδηγό του λεωφορείου που θα φροντίσει να σε πάει στον προορισμό σου με ασφάλεια.
Καλημέρα στον ωραίο ψηλό και γυμνασμένο που βγάζει το σκυλάκι του ίδια ώρα με το δικό σου.
Καλημέρα στο συνάδελφο. Καλημέρα στους μαθητές και στη δασκάλα. Καλημέρα στον παππού και τη γιαγιά. Καλημέρα σε σενα τον ιδιο, όπως κοιτιέσαι στον καθρέφτη βάζοντας την τελευταία πινελιά.
Καλημέρα σ’ εκείνον, που είναι μακριά, που θα’θελες να έχεις ξυπνήσει στην αγκαλιά του, που η μέρα σου ξεκινάει με τη σκέψη του… Καλημέρα στο κρυφό χαμόγελο που κυριεύει τη σκέψη σου, αλλά δεν το παραδέχεσαι ούτε κι εσύ ο ίδιος…
Τώρα θα μου πεις, τι έφαγες την πετριά με την καλημέρα; Άλλη όρεξη δεν είχαμε να καλημερίζουμε όλο τον κόσμο πρωινιάτικα. Δεν είναι όμορφο να ξεκινάει η μέρα μας με λίγη θετική ενέργεια, με λίγο φως σαν αυτό που απελευθερώνει μια τόση δα λεξούλα; Κι αν τη συνοδεύσεις με ένα χαμόγελο ή ένα ‘αγάπη μου’, ‘κορίτσι μου’, ‘ματάκια μου’ -στο οποίο είμεθα και επιρρεπείς, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα –, ‘αγόρι μου’ ή τελοσπάντων με όποιο συνοδευτικό θες εσύ – ξέρω κι άλλα, αλλά θα μας λογοκρίνει το ΕΣΡ – εντάξει, το έχεις απογειώσει το θέμα.
Ευλόγως εσύ,ο άπιστος Θωμάς της παρέας θα μου πεις ‘κι αν δεν την νιώθω, πώς να την πώ’. Ε, εσύ Thomas dear θες δουλίτσα με τον εαυτό σου πρώτα. Γιατί αν δεν την νιώθεις, μην την πεις. Κι αν περιμένεις πρώτα τους άλλους να στην πουν γιατί είναι υποχρεωμένοι – και καλά – ρούφα μια τζούρα από τον υπέρμετρο εγωισμό σου και κάτσε στη μούγγα σου.
Μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω… λέει ο ποιητής.
Γι’αυτό σου λέω darling, ξεκίνα τη μέρα σου με μια καλημέρα, που έρχεται απ’την καρδιά. Ανάμεσα στο τρέξιμο για τη δουλειά, στα χαρτιά που ξέχασες να πάρεις και γύρισες πίσω, στην κυρία που βάφει με μάσκαρα το ένα μάτι κι αργεί να ξεκινήσει στο φανάρι, στο ρολόι του αυτοκινήτου που σου θυμίζει εκνευριστικά ότι έχεις αργήσει ένα ολόκληρο δεκάλεπτο για τη δουλειά, βρες το χρόνο να πεις μια καλημέρα. Δε θα σου πάρει παρά μόνο 4 συλλαβές κι εκείνος που θα την εισπράξει θα αρχίσει τη μέρα του με άλλη διάθεση. Γιατί είναι όμορφο ο άλλος να νιώθει ότι τον νοιάζεσαι, ότι τον σκέφτεσαι και να του το ανταποδίδεις για να του πεις ακριβώς το ίδιο.
Είμαστε κι εμείς τα ευαίσθητα παιδιά που θέλουμε να δίνουμε και να παίρνουμε τις καλημέρες σας… και τις καληνύχτες σας , for that matter.
Γιατί ο ήλιος ανατέλει πρώτα στην καρδιά μας, πρώτα μέσα μας και μετά στον ουρανό.
Μια όμορφη, ζεστή, αληθινή καλημέρα!!!!
