Είναι εντυπωσιακό. Με το Super Mario Bros στα χέρια μένει απόλυτα συγκεντρωμένος. Μόνο αν είναι στην περιοχή ο αδελφός του διακόπτει που και που για να φωνάξει “κοίτα εδώ! Πέρασα την πίστα με το τέρας!” ή κάτι αντίστοιχο. Aλλά τα μάτια και τα χέρια του του δεν έχουν μετακινηθεί από το ιερό λειτούργημα της παιχνιδομηχανής.
Ο Homo Sapiens δεν είναι σχεδιασμένος για να συγκεντρώνεται. Η ζωή μας στην άγρια φύση περιλάμβανε διαρκή επαγρύπνιση για αλλαγές. Κάτι διαφορετικό στα χνάρια, στα φυτά, οτιδήποτε στο περιβάλλον αλλάζει είναι ευκαιρία ή κίνδυνος. Είναι λογικό να μας κάνει εντύπωση κάποιος που συγκεντρώνεται τόσο πολύ σε ένα και μοναδικό πράγμα. Λέμε ότι “χάθηκα μέσα στις σελίδες του” επειδή ακριβώς είναι αξιοπερίεργο. Αφύσικο.
Κι όμως στο σχολείο, ανάμεσα στα άλλα αφύσικα πράγματα που προσπαθούμε να επιβάλλουμε στα παιδιά είναι και αυτό. “Συγκεντρωθείτε!” κράζει η δασκάλα. Σε μικρά σώματα τα οποία υποφέρουν από την ακινησία και εγκεφάλους σε ανάπτυξη που πεθαίνουν από έλλειψη ερεθισμάτων.
Ταυτόχρονα πολλοί, και πρώτοι πρώτοι εξυπνάκηδες σαν κι εμένα που σπούδασαν media, ανησυχούν για την δευτερεύουσα ατζέντα, το πνευματικό υπόβαθρο των Νέων Μέσων. Ποιά ακριβώς είναι η φιλοσοφία του Super Mario; Τι μας διδάσκει για τον τρόπο αντιμετώπισης προβλημάτων; Οι αντιρρήσεις μπορεί να προέρχονται από κουλτουριάρηδες Γάλλους φιλόσοφους που είναι της μόδας στην ανάλυση ΜΜΕ ή και από αρχαιολάτρες φοβικούς που φαντάζονται παντού εχθρούς του κυρίαρχου ελληνικού πνεύματος.
Super Mario λοιπόν! Αντί να προσπαθήσουμε να επιβάλλουμε ακινησία και αφύσικη μονομανή συγκέντρωση στα βιβλία που πεθαίνουν, ας μεταφέρουμε την ουσία των διδαγμάτων της κουλτούρας μας στα νέα μέσα. Ας πάνε κονδύλια σε ταινίες, ηλεκτρονικά παιχνίδια και τεχνολογίες που θα μας επιτρέψουν να παίζουμε δυναμικά με τον πολιτισμό μας. Το ζητάει ο τρόπος λειτουργίας του εγκεφάλου μας και αν δεν το κάνουμε εμείς με Ελληνικά κριτήρια να είστε σίγουροι ότι το κενό θα το καλύψουν Ιάπωνες, Αμερικανοί και όλοι οι άλλοι δημιουργοί σύγχρονου περιεχόμενου.
Αντί να μουλαρώνουμε με τεντωμένα πόδια για φρένο, ήρθε η ώρα να τρέξουμε μπροστά.
