Ω θεοί του Ολύμπου. Σε σας μιλάω, που κάθεστε αραχτοί και καθόλου λάιτ, με τα πιασιματάκια σας, στις βουκολικές βουνοπλαγιές του καταπράσινου βουνού.
Δώστε μου δύναμη να αντέξω λίγο ακόμα αυτόν τον Σεπτέμβρη. Να διαχειριστώ με θάρρος τα φαινόμενα ωχαδερφισμού και αποξένωσης, που επικρατούν μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Αποξένωσης των παιδιών μου με τις ξεσκονισμένες επιφάνειες, τα τακτοποιημένα ρούχα στη ντουλάπα, τα μαζεμένα πιάτα και ποτήρια από ό,τι έχουν καταναλώσει μέσα στην ημέρα, όσο επιμελώς ξύνονται, ενώ εγώ δουλεύω…
Δώσε μου δύναμη Δία παντοκράτορα, να αντέξω να ακροβατώ ανάμεσα σε ξεποδαριασμένες Μπάρμπι, ξεμαλλιασμένους Κεν, ατιμασμένες Παταπούφες, άφραγκες Μονόπολες, ληγμένες μπαταρίες, ξεχασμένα από το σύμπαν κουτάκια δώρων, τσιχλών κλπ, που φυλάχτηκαν ως κάτι το αδιόρατα σημαντικό, τσακωμένα Πλέι Μομπίλ, άτσαλα κουρεμένες παλιές κούκλες, μαζί με τις κομμένες μπούκλες τους σε κάθε γωνιά του σπιτιού, ψίχουλα που ενδέχεται να περιέχουν ίχνη ξηρών καρπών (ειδοποίηση προς αποφυγή αλλεργιών στα φίλτατα μυρμήγκια που περνάνε αμέριμνα από τη γειτονιά του σαλονιού μας), σιντιών με συλλογές Θεοδωράκη, Νταλάρα και Τάμτα από παλιά περιοδικά, αποκόμματα των οποίων όλο και σε κάποιο τσαντικό θα ανακαλύψεις, πεταμένο κι αυτό ανάμεσα στα ωραιότατα τακούνια μου, που δοκιμάζονται ευλαβικά στον καθρέφτη, όταν λείπω, μαζί με φαγωμένα κραγιόν, σκιές και μάσκαρες, που είχα ξεχάσει σε ένα παλιό νεσεσέρ.
Δε ζητάω πολλά. Λίγη κατανόηση στην έρημη μάνα. Και λίγο κουράγιο. Και δύναμη. Και σθένος. Και αυτοσυγκράτηση, να μην με ακούσουν από τα Πετράλωνα μέχρι τον Ωρωπό να φωνάζω σε απόγνωση. Όχι να τις μαλώσω. Θα μας κατσαδιάσουν οι συνάδελφοι παιδοψυχολόγοι. Όχι να τις απειλήσω ότι κομμένα τα μπάνια και τα σινεμά και οι βόλτες και τα καθαρά βρακιά, μέχρι να μαζέψουν το χάος που προκαλούν στο σπίτι και στην ψυχολογία μου, εν τη απουσία μου. Όοοοχι! Φωνάζω και σφαδάζω από τον πόνο και την αγωνία που κάτι πάτησα και δεν ξέρω αν είναι παιχνίδι ή κατσαρίδα, βίδα ή κεντρί μέλισσας, παλιό ΝΟΚΙΑ που ξέθαψαν από κάποιο συρτάρι ή το καινούργιο ipad, που τους χάρισε ο παππούς.
Κάνε να τελειώσει ο Σεπτέμβρης αναίμακτα καλέ μου Δία κι απ’ του χρόνου πριν βγει ο Αύγουστος δώσε τα φώτα του στόκου Υπουργού μας να ανοίξει τα σχολεία μια ώρα αρχύτερα. Μπας και έχουν πιο πολύ χρόνο μπροστά τους τα καμάρια μας να μάθουν μέχρι τις 28 Οκτώβρη, αν γιορτάζουμε το ΟΧΙ ή τον Ομέρ Βρυώνη. Γιατί φθινοπωριάζει και το τραύμα μου κρυώνει. Και πονάει πιο πολύ…
Φίλη… απ’ του χρόνου καριοφίλι και γιαταγάνι θα ψάξω και θα οργανωθώ. Εγώ και καμιά σαρανταριά γονείς επαναστάτες. Να δείτε τι κάνουν οι Συνασπισμοί στον ΣΥΡΙΖΑ.
touché,
Φιλικά Νατάσσα
