Δεν είμαι κριτικός κινηματογράφου. Είμαι σινεφίλ… και εν μέρει δημοσιογράφος! Εξασκώ δηλαδή… δημόσια γραφή. Φίλος λοιπόν… αν όχι εραστής του σινέμα! Γράφω εραστής διότι το αγαπώ, το θέλω ασταμάτητα όλες τις ώρες, του μιλάω για όλα όσα με απασχολούν και περνάμε πολλές μαγικές στιγμές, μέρες,εβδομάδες και χρόνια μαζί!
Του κάνω έρωτα με πάθος και όταν δεν με ικανοποιεί του κρατάω μούτρα! Είναι ο λόγος και η αιτία που ‘τσακώνομαι’ πιο συχνά με γνωστούς και φίλους και η πιο αγαπημένη μου απασχόληση απ’όλες! (Άντε μια από τις δύο αγαπημένες – κλείνω το μάτι πονηρά) γιατί μπορείς άνετα να απολαύσεις μια καλή ταινία και στο σπίτι, αγκαλιά με τον άνθρωπο σου ή με το γκομενάκι τυλιγμένο επάνω σου, φορώντας μόνο τα εσώρουχα ώστε να είστε και οι δύο ετοιμοπόλεμοι για το μετά!
Η κινηματογραφική αίθουσα είναι ο μόνος χώρος που ηρεμώ. Το μόνο μέρος που με κάνει να ξεχνάω τα πάντα για δύο ώρες και να περνάω σε μια άλλη διάσταση. Είναι το δικό μου είδος… Ζεν.
Το πιο κοντινό που λέτε σε κριτικός που έχω… είναι ο φίλος και κολλητός απ’ τα 6 μου χρόνια, ο Γιώργος ο Κρητικός και η απίστευτη μπριζόλα στην Σαντορίνη του ”Κρητικού” που στην όψη και μόνο σου πέφτει το σαγόνι και χορταίνεις!
Κάποια στιγμή πριν καμιά δεκαριά χρόνια διαπίστωσα ότι οι κριτικές ταινιών έγιναν σοσιολογία και ψυχανάλυση! Ατέλειωτα βαρετά κείμενα υπερ ανάλυσης, με όρους ακαταλαβίστικους για το ευρύ φάσμα του κινηματογραφικού κοινού και αντιθέτως ελάχιστες χρήσιμες πληροφορίες για τις ταινίες αυτού καθ’ αυτού! Ναι,οκ..όλοι εμείς που έχουμε τρέλλα με το σινεμά είμαστε λίγο σνομπ και θεωρούμε εσάς τους υπόλοιπους κατώτερους στο να εκφέρετε μέχρι και την πιο απλή άποψη και σας γουστάρουμε μόνο αν συμφωνείτε μαζί μας ή έστω αν η όποια διαφωνία σας τεκμηρειώνεται απόλυτα..!
Δεν σου άρεσε πχ το Interstellar και το Gone Girl; Ε..φύγε απ την ζωή μου!Είσαι άσχετος. Σβαρτζενέγκερ, Ρετιρέ..και πολύ σου είναι! Δέξου το απλά και κράτα την γνώμη σου για σένα για να μην πάρεις και άλλους στο λαιμό σου!
Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις για να μην τα τσουβαλιάζω όλα, όπως πχ ο ‘δάσκαλος’… Παναγιώτης Τιμογιανάκης του οποίου οι αναλύσεις και κριτικές μπορεί μεν να μοιάζουν με λογοτεχνικά κείμενα αλλά σε καλύπτουν ολοκληρωτικά με το καλησπέρα της πρώτης παραγράφου και στο φινάλε γνωρίζεις το πιο βασικό απ’ όλα! Αν δηλαδή η ταινία για την οποία σου μιλάει και κυρίως σου γράφει είναι αξιόλογη (και σε τι βαθμό) ή όχι, αλλά κυρίως με τον πιο αντικειμενικά δυνατό τρόπο! Άσε ότι σε μια ολιγόλεπτη συζήτηση μαζί του παίρνεις τόσες πληροφορίες όσες θα σου έδιναν δέκα σχολές σκηνοθεσίας, ηθοποιίας και γραφής σεναρίου διανθισμένες από προσωπικές ιστορίες που σε αφήνουν παγωτό!
Πάμε ξανά όμως στους υπόλοιπους! Στην κουλτουριάρικη πλειοψηφία!
Σπάνια τα κείμενα τους απευθύνονται σε κανονικούς ανθρώπους! Λες και όλα αυτά τα γράφουν ώστε να τα διαβάσουν οι υπόλοιποι κριτικοί και όλοι μαζί να συγχαρούν ή να κράξουν ο ένας τον άλλο για την πετυχημένη ή βλαμμένη υπέρ-ανάλυση τους! Δεν θα μιλήσω βέβαια καν γι αυτούς που ”τα παίρνουν” για να γράψουν κάτι καλό ή κακό! Δεν είναι ο στόχος του κειμένου μου να ασχοληθώ με αυτό το θέμα.
Διάβαζα που λέτε πράγματα τα οποία δεν με ενδιέφεραν (πολλά εκ των οποίων τα γνώριζα βέβαια γιατί ασχολούμαι με το σινεμά και όλα όσα το περιβάλουν πάνω από 22 χρόνια).
Για τα δύσκολα παιδικά χρόνια του σκηνοθέτη, για τα ψυχολογικά προβλήματα που είχε ο πρωταγωνιστής λόγω του χωρισμού του σε συνδυασμό με την λεκτική βία που είχε υποστεί μικρός απ’ την μητέρα του & άλλα διάφορα περίεργα! ‘Ολα αυτά στην κριτική της ταινίας!
Ε μα έλεος. Σε ποιους απευθύνεστε; Είναι άλλο να γράψεις ”η τάδε ταινία είχε Χιτσκοκ-ικό φινάλε”… και ο απλός αναγνώστης να μην ξέρει τον Χίτσκοκ και το σινεμά του, άρα κατ’επέκταση και τι εννοείς… (εκεί μόνο ευθύνεται αυτός και η παντελής άγνοια του) και άλλο να του μιλάς για την μάνα του Τρυφώ, τον πατέρα του Κιζλόφκσι, το πως επηρέασαν την σκηνοθετική τους ματιά και την ψυχολογία τους! Ε μα ήμαρτον! Αφήστε και κάτι για τις σχολές σκηνοθεσίας, ηθοποιίας αλλά και για τις αυτοβιογραφίες τους!
Αυτό βέβαια που δεν διάβαζα πουθενά, ήταν αν η ταινία την οποία σχολίαζαν… άρεσε! Αν ενθουσίασε! Αν βλέποντας την ο εν λόγω κριτικός σκέφτηκε ή είπε… ” πωωωω ρε πούστη μου τι ταινιάρα ήταν αυτή! Σας προτείνω να πάτε να την δείτε”!!
Η σε αντίθετη περίπτωση να γράψει κάτι σαν… “Μην χαλάσετε τα ωραία σας ευρουδάκια για να δείτε αυτή την παπαριά”!! ‘Ισως με διαφορετικά λόγια (είμαι αθυρόστομος ξέρω) αλλά u know what I mean!
Να γράψει τί δηλαδή ως ειδικός και αφού κάνει μια σχετική ανάλυση και παρουσίαση της ταινίας; Να γράψει κάτι απλό ως πρόταση! Να μας πει εν τελεί την γνώμη του για μια ταινία… όχι μόνο με τα αστέρια που της βάζει και με την φιλοσοφική-υπαρξιακή ανάλυση του, (φτάσαμε κάποτε να κοιτάμε τα άστρα σαν την Λίτσα Πατέρα για να αποφασίσουμε ποια ταινία θα δούμε και όταν φτάναμε στην αίθουσα δεν θυμόμασταν καν… τον τίτλο) αλλά να το κάνει με ενθουσιασμό ώστε να μεταδώσει και στους υπόλοιπους την κάθε αίσθηση του! Ευχάριστη η δυσάρεστη!Την γεύση δηλαδή που είχε ο ίδιος! Το αν τα μάτια του δάκρυσαν η γούρλωσαν! Το αν ο ήχος τον έκανε να πεταχτεί από το κάθισμα του, αν η υπόθεση και το σενάριο τον συγκλόνισαν και βέβαια αν η ταινία… του ‘έμεινε’ όπως λέμε ρε αδερφέ! Περί ορέξεως ούτως ή άλλως, κολοκυθόπιτα!
‘Ετσι και μόνο έτσι, ένας απλός σινε-φίλος αναγνώστης που θέλει να πάει κινηματογράφο θα κάνει μια σωστή επιλογή ταινίας, σύμφωνα με τα γούστα του και την διάθεση του!
Οκ..και εγώ διάβασα τον ”Μαγικό φανό” του Μπέργκμαν, αλλά δεν βλέπω τον λόγο να σας ενημερώσω για αυτό στο κείμενο που θα γράψω για το ”Jurassic Park”!
Απλά,ξεκάθαρα λόγια… “Νέτα-σκέτα” που έλεγε και ο Πατσίνο στην ‘Ένταση’!
Αυτό λοιπόν φίλοι μου προσπάθησα να κάνω έναν χρόνο (και κάτι)… μέσω του Kiss My Grass!
Να εναρμονίσω δηλαδή την αίσθηση που είχα ως σινεφίλ κατά την προβολή μιας ταίνιας και αυτό που ζητούσα ως αναγνώστης παρόμοιων κειμένων! Να μεταφέρω σε εσάς αυτούσιες τις πληροφορίες αλλά και όλα όσα ένιωσα κατά την προβολή της! Να μοιραστώ σε λίγες γραμμές την μαγεία της 7ης τέχνης. Όσο βέβαια μπορώ!
Αν από την άλλη δεν έχω προσωπική άποψη για μια ταινία που πιστεύω ότι κάποιοι ίσως βρούν ενδιαφέρουσα, απλά παρουσιάζω τα βασικά! Συντελεστές, υπόθεση και την ‘Έκτη αίσθηση’ που μπορεί να έχω για το όλο εγχείρημα και σας θέτω προ των ευθυνών σας!
Νομίζω ότι μαζί καταφέραμε τελικά να δούμε τις κατ’ ομολογία καλύτερες ταινίες της χρονιάς που έφυγε (με μια δυο εξαιρέσεις) και ότι με τον ίδιο τρόπο θα συνεχίσουμε και στο μέλλον! Αυτά από μένα!
Να πηγαίνετε σινεμά και μη ξεχνάτε.. .ότι στην τελική ,η γνώμη αλλά και το γούστο σας είναι τα μόνα που μετράνε!
