Οι παλαιότεροι κήποι μυρωδικών στην κεντρική Ευρώπη είναι γνωστοί από τα μοναστήρια. Αργότερα προστέθηκαν τα μποστάνια των φαρμακοποιών και σίγουρα πολύ νωρίς καλλιεργήθηκαν και σε αγροκτήματα θεραπευτικά και μυρωδικά βότανα. Σήμερα τα μποστάνια μπαχαρικών -με κάποια είδη βοτάνων που είχαν ξεχαστεί για αιώνες- έχουν αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα. Πολλοί ιστορικοί κήποι μυρωδικών ανακαινίστηκαν και άνοιξαν για το ευρύ κοινό.
Εγχώρια, υποτροπικά, καθώς και κάποια τροπικά μυρωδικό φυτά μπορούν να ευδοκιμήσουν στον κήπο, στο μπαλκόνι ή και στο περβάζι του παραθύρου, αν προσέξει κανείς τις ιδιαιτερότητες του κάθε είδους, όσον αφορά στις συνθήκες φωτός και χώματος. Κοτνός παρονομαστής για όλα τα μυρωδικά φυτά είναι η ανάγκη τους για μέρη προφυλαγμένα από τον αέρα. Ηλιόλουστες έως ημι- σκιαρές νότιες, νοτιοανατολικές και νοτιοδυτικές τοποθεσίες είναι οι καταλληλότερες.
Επειδή τα περισσότερα Βότανα δεν
χρειάζονται μεγάλη έκταση και για την καρύκευση αρκούν συνήθως μερικά φυλλαράκια ή κοτσάνια. ο κήπος των μυρωδικών πιάνα μόνο λίγο χώρο.
Ήδη ένα μεγάλο κιβωτιο στο μπαλκόνι. μερικές μεγάλες και μικρές γλάστρες. αρκούν για να έχουμε στη διάθε- σή μας τα πιο σημαντικά μυρωδικά.
13 |
12
Ιδανικό ΒέΒαια είναι το μποστάνι μυρωδικών ή ένα παρτέρι Βοτάνων ως κομμάτι ενός λαχανόκηπου. Και μέσα όμως σ’ ένα παρτέρι πολυετών φυτών μπορούν εύκολα να καλλιεργηθούν ανάμεσα στα καλλωπιστικά φυτά και Βότανα. Συχνά είναι και από μόνα τους διακοσμητικά.
Ένα παρτέρι μυρωδικών δεν θα έπρεπε να είναι πολύ μακριά από την κουζίνα, γιατί τα καλύτερα μυρωδικά μπορεί να χάσουν τη χρησιμότητά τους, αν η απόσταση για τη συλλογή τους είναι μεγάλη και αποφεύγουμε να κάνουμε τον κόπο.
Κατά τη φύτευση ενός παρτεριού μυρωδικών ξεκινάει κανείς με τα πολυετή είδη. Τα ψηλά πολυετή μπαίνουν στο Βάθος, τα πιο χαμηλά είδη κλιμακωτά μπροστά τους, έτσι ώστε όλα να απολαμβάνουν το ίδιο ποσοστό ηλιοφάνειας. Τα μονοετή και διετή φυτά μπορούν να φυτευτούν ανάλογα με το ύψος τους ενδιάμεσα.
Ερεθίσματα προσφέρουν εκπαιδευτικοί κήποι μυρωδικών και εκθεσιακοί κήποι σε παλιά μοναστήρια, Βοτανικοί κήποι και εκθέσεις για κήπους.
Φυτά γλάστρας που δεν αντέχουν στον παγετό και πρέπει το χειμώνα να βρίσκονται μέσα στο σπίτι, κερδίζουν σε δύναμη, αντοχή και ανάπτυξη, αν φυτευτούν καιά τους θερμούς μήνες σε υπαίθριο χώρο. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται ουσιαστικά ο κίνδυνος να προσβληθούν από παράσιτα, όχι μόνο κατά τη δ»άρκεια του καλοκαιριού, αλλά και κατά την περίοδο του διαχειμασμού.
Τα ανοιχτόχρωμα και ιδιαίτερα άσπρα δοχεία προστατεύουν καλύτερα τκ; ρίζες των φυτών γλάστρας από την υπερθέρμανση και την ξηρασία σε τοποθεσίες πλήρους ηλιοφάνειας απ’ ό,τι τα σκούρα δοχεία.
Το κόψιμο των βλαστών στις άκρες κατά την άνοιξη ευνοεί τη διακλάδωση των φυτών και αυξάνει την ανάπτυξη φύλλων, ανθών και σπόρων.
